Volgens het buitenland speelde Oranje hard en gemeen

Dinsdag staat in het teken van de huldiging en onze helden van oranje zal bij nader inzien een triomftocht over de grachten niet worden misgund. De gemeente Amsterdam verwacht een miljoen bezoekers wat nog te bezien staat gezien de wijze waarop de fans direct na het laatste fluitsignaal al afdropen.

Een tweede plaats in een wereldtournooi is natuurlijk prachtig maar in de sport geeft zilver toch aan dat je net niet goed genoeg was. De Spaanse coach Vicente del Bosque verklaarde direct na de zege van zijn team, dat het niet zozeer om het winnen ging maar om de Spaanse waarden en principes, zonder dat hij uitlegde welke dat dan waren, al kun je wel allerlei vermoedens koesteren over moed, eer en waardigheid, als je een blik werpt op deze ouderwetse Spaanse heer uit de zeer katholieke en intellectuele stad Salamanca.

Het aantal gele kaarten is echter in tegenspraak met de hoge vlucht die de gedachten van de coach namen en wellicht blijft de WK van 2010 juist daarom in de herinnering. Het was nu niet direct vergelijkbaar met de serie Spartacus over Romeinse gladiatoren, die RTL5 deze zomer herhaalt, maar er werd toch hard en gemeen gespeeld. Vooral door Oranje, vindt de buitenlandse pers.

Dat zagen ook neutrale dagbladen zoals de Guardian in Londen. De eerste zin uit het verslag luidt: “Na een world cup met zo’n hoog gifgehalte heeft het stadion eerder decontaminatie nodig dan een gewone schoonmaakbeurt”. In de rest van het artikel verschijnen de woorden “weerzinwekkend” en het onvertaalbare maar prachtige “nastiness”.

De traditionele medailles voor de scheids- en de grensrechters moesten volgens de Guardian gezien worden als beloning voor het uitvoeren van een gevaarlijke vredesmissie. Voor dit alles draagt volgens de Guardian Oranje niet  alle, maar toch wel de meeste schuld.

De wereld wierp zich aan de votren van de razernij, schrijft de Estado de S.Paulo. Het blad karakteriseert de match als “dramatisch en gewelddadig”. En “Al had Spanje meer techniek en een groter balbezit, toch kwam het in serieuze problemen door het Nederlandse geweld”.

Le Figaro laat spelers van Oranje aan het woord met de mededeling dat de ontroostbare Nederlanders niet aarzelden de scheidsrechter te geselen. Volgens de Reppublica heeft Nederland terecht verloren vanwege een reeks gele kaarten “langer dan het telefoonboek van New York”. Nederland heeft volgens deze Romeinse krant geprobeerd het Spaanse midden, geheel samengesteld uit spelers van Barcelona, te verstikken, en dat lukte aanvankelijk een beetje en onze val kwam tenslotte, toen er nog maar tien spelers over waren. La Reppublica noemt de match vanwege de vele overtredingen “geen spektakelfinale”.

Dat is alles bij elkaar allesbehalve vriendelijk.  Het lijkt wel of in buitenlandse ogen Oranje de verpersoonlijking is van het Nederlandse volk, zoals het de laatste tijd vaak wordt afgeschilderd: snel aangebrand, onbeschoft, een natie vol hufters. Tenslotte: kijk eens naar de sublieme wijze waarop Le Figaro de Spaanse vreugde in beeld brengt.