Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Volgens mij werkt zo'n boerka averechts

  •  
27-09-2011
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
70 keer bekeken
  •  
BNNVARA fallback image
Ik zag steeds die ogen voor me... Ogen om nooit te vergeten
Eindelijk heb heb ik mijn eerste vrouw in boerka gezien. Ze zat op de tram te wachten bij station Hollands Spoor in Den Haag. Het was dinsdagavond om ongeveer tien voor zes. Of het echt een boerka mocht heten, wat zij droeg, daar moet ik als afgedwaalde katholiek buiten blijven, maar zij was van top tot teen in het zwart gekleed en gesluierd. Een doek over haar neus liet alleen de ogen vrij.
Die zag ik terwijl ik mij langs haar haastte om de sneltrein van 18.01 te halen. Het waren donkere ogen vol vuur en karakter. Achter de plooi van de gelaatsdoek vermoedde ik een kittig neusje. In de trein was het onmogelijk om de aandacht bij de lectuur te houden. Ik zag steeds die ogen voor me en hoe ze daar zat in dat zwarte gewaad. Ik dacht aan Duizend en Een Nacht, meer in het bijzonder aan het verhaal van de man uit Jemen met zijn zes slavinnen. Dat staat vol passende poëzie.
Haar blik is als een pijl die haar wenkbrauw schiet. Als je haar lippen en wangen ziet, zie je mirre, rozen en basilicum. De tak is in de tuin geplant maar hoeveel tuinen zijn er in je vereend.
Of:
Ik vergeleek je figuur met een stengel van riet, en heb je gezicht tot mijn noodlot gemaakt. Ik rende achter je aan, verliefd, bang dat een streng iemand je bewaakt”.
Als zij daar gewoon in haar spijkerbroek en trui had gezeten op weg van de Haagse Hogeschool naar huis, dan was dat meisje me nooit opgevallen. Nu wel. Ik had alleen haar ogen om op af te gaan – ogen om nooit te vergeten.
De rest moest ik zelf invullen. Zou zij lijken op Zoebaida, de lievelingsvrouw van de vorst der Gelovigen kalief Haroen Al Rasjied? De Zoebaida over wie Aoe Noewaas dichtte:
Mijn oog zag wat me verdroot en door verlangen werd mijn smart vergroot Door de gazelle die me ving onder de schaduw van de lotusboom. Terwijl ze water over zich goot, uit een kan van zilverwerk, zag ze me en wilde zich bedekken, maar haar handen waren te klein. Kon ik nu maar bij haar zijn, een uurtje, of twee, misschien”.
Ik bedoel: volgens mij werkt zo’n boerka averechts.
De gedichten komen uit de Duizend-en-een-nacht-vertaling van Richard van Leeuwen.

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.