Voor Gerrit

Voor Gerrit

Ze zeiden dat je milder was geworden. Hij is versoepeld de laatste tijd verdomd, en schopt niet meer als vroeger.

Ik ken je weinig langer dan vandaag kwam voor je vijandschap te laat maar lieve Gerrit, nu je dan voorgoed

bedaard in je gedichten woont de resten uitgezaaid tussen planken nu je zonder stem, zonder koperen stem

nu je navelloos, nergens je stem –  kom dan dichter, met je tedere afstand grijp je vast en vertak, geef ons hier

voor de laatste ondergrondse keer je donkere kus van de poëzie. Als ik ooit in dit leven wortelschiet

zal het door jou zijn. Alleen op papier vinden de vogels reservenesten bouwen de mensen zichzelf een land. 

Ik wilde vandaag een reservedood bouwen mijn dikke, dunne, zieke Komrij om enkel de dood in op te vouwen.