Voor- of tegen een federaal Europa, daar gaat het de 22e om

Misschien is het omwille van de kijkcijfers, maar mogelijk is het ook te wijten aan een gebrek aan moed, of erger nog: kennis. Maar in de berichtgeving over de Europese Verkiezingen blijft het belangrijkste thema onderbelicht, of wordt een scheve voorstelling van zaken gegeven. ‘Nek-aan nek race tussen Christen Democraten en Sociaal Democraten’ maakt de NOS er van.

Net als bij onze nationale verkiezingen wordt de suggestie gewekt van een spannende race tussen twee koplopers, een titanenstrijd tussen links of rechts. Dit keer ligt het echter moeilijker omdat beide koplopers het in Nederland niet zo best doen.

Afgaande op de berichtgeving heeft de burger keuze uit een aantal politieke smaakjes, variërend van voortvarend vóór de EU ( D66, GroenLinks)  tot ‘extreem tegen’ (SP, PVV, PvdD, Artikel 50) en gelukkig kan de burger ook een wat veiliger keus maken: gematigd vóór (PvdA) of gematigd tégen: CDA, VVD, CU, Ouderen etc. Deze voorstelling van zaken raakt kant nog wal, maar het komt zowel de politieke partijen als het journaille uit om het zo te presenteren.

De reden ligt niet in Europa (het EP weet immers überhaupt niet eens zeker of hun voordracht voor het EU-presidentschap wordt geaccepteerd door mevrouw Merkel). Het is voornamelijk van belang voor de verhoudingen in het Nederlands parlement en de sfeer in de coalitie.

Het doet echter volstrekt geen recht aan de werkelijkheid om te doen of er een grijs gebied zou zijn tussen voor- of tegen de EU. Elke suggestie dat je ‘gematigd’ voor of tegen zou kunnen zijn is puur gelul. Ja, je kunt in je hart gematigd zijn, dat ben ik zelf ook. Volgens mij is iedereen dat, die wel eens ergens over nadenkt.  Maar de economische realiteit dwingt je om een harde keuze te maken tussen de voors en tegens. Natuurlijk hebben we een hoop lol beleefd dankzij de Unie. En al is het wat overdreven van de Eurofielen om te beweren dat  we alles (vrede, welvaart en seks in Benidorm) aan hen alleen te danken hebben, is niet alles aan de EU slecht. Sterker nog: de overgrote meerderheid der eurosceptici is voor intensieve Europese samenwerking, maar niet in de vorm van een federale staat. En de Euro dwingt onherroepelijk tot een federaal Europa. De reden dat er geen grijs gebied bestaat en we dus worden gedwongen te kiezen is dat een stabiele euro een sterk federaal Europa vergt. Zolang lidstaten zelf hun sociaal economisch beleid bepalen valt de gemeenschappelijke munt niet stabiel te krijgen. Geloof je dat dit continent daar ondanks z’n grote culturele- en economische verschillen klaar voor is? Stem dan gerust voor behoud van de euro. Heb je twijfels, dan heb je eigenlijk geen keus dan te stemmen voor een partij die jouw twijfel deelt en bereid is tot actie. De SP is zo’n partij, de Partij voor de Dieren evenzeer, en ook de nieuwe partij Artikel 50 verdient een serieuze overweging. Geen van deze drie partijen is onfatsoenlijk, radicaal, zweverig of anderszins onfris. Laat het duidelijk zijn: je bent niet aangewezen op de PVV als je een economische catastrofe wilt vermijden.

Om één munt te kunnen hebben moeten de verschillen tussen de Europese economieën worden gladgestreken. Dat vergt allereerst een verregaande solidariteit tussen noord en zuid. En let wel: solidariteit voel je in je portemonnee. Het zal ons kapitalen gaan kosten, als het überhaupt al realiseerbaar is. Het opheffen van de economische verschillen doet immers totaal geen recht aan de culturele diversiteit die eraan ten grondslag ligt. Daarnaast moet Brussel de macht krijgen om de verschillen op te heffen. Dat betekent onherroepelijk overdracht van macht aan een bureaucratie waar wij geen invloed op hebben omdat deze is onttrokken aan het zicht van de burger en de invloed van parlement en rechtspraak. De prijs is dus ook in morele zin te hoog. De euro is handig op vakantie, maar het valt te bezien of je daar de komende jaren het geld nog voor hebt.  Met deze munt is de kans  groter dat je met onbetaald verlof mag. Maar één troost: dat mag je doorbrengen in de Verenigde Staten. Die van Europa.