Voorbij het Malieveld

Komende zaterdag wordt, in navolging van Wall Street, in Amsterdam het Beursplein en in Den Haag het Binnenhof bezet. Niet een massale samenscholing van het type ‘Malieveld’, met vooraanstaande sprekers en vertegenwoordigers van belangengroepen die elkaar afwisselen om de mensen met allemaal dezelfde petjes in oneliners toe te spreken, waarna iedereen vertrekt en de gemeentelijke vuilnisdienst die in de zijstraten al klaar staan, het veld schoonmaken.

Velen zijn er niet aangewend dat Occupy Wallstreet, Occupy Amsterdam en Occupy Den Haag hiermee niet te vergelijken zijn. Ook een bekende talkshowhost als Matthijs van Nieuwkerk komt blijkbaar niet los van het Malieveld. Zo concludeerde hij in de aflevering van zijn De Wereld Draait Door van 11 oktober jongstleden, nadat Jelle Brand Cortius zichtbaar gepassioneerd zijn verbondenheid aan ‘occupy’ liet zien: “Ik zie de nieuwe actieleider opstaan”. Ook zichtbaar was dat Jelle Brand Cortius zich ongemakkelijk voelde met deze conclusie en hij niets moest hebben van deze vaststelling.

Dat je eerst een visiedocument moet hebben en dat je een leider moet zien te vinden die vooroploopt om pas iets te kunnen bereiken, is een idee dat zich in de genen van menigeen genesteld heeft. We wisten niet anders omdat we erin opgevoed en opgeleid zijn dat conceptplannen, commissies en de benoeming van die ene meneer of mevrouw de elementen zijn die die ene weg plaveien om dan eindelijk eens tot daden te komen.

Slechts zo’n twee decennia geleden had die benoemde voorganger meer ingangen om aan informatie te komen dan wie ook. Door naar hem te luisteren hoorde je wat er speelde en welke plannen er waren. Nu kan iedereen door internet en sociale media zijn niveau gemakkelijk evenaren en zelfs overstijgen. Belangrijk is daarbij te vermelden dat informatie en beweringen in publicaties in de vorm van tweets, vlugschriften, columns of artikelen, per direct gecorrigeerd worden als die geen grond hebben, pertinent onjuist of niet te bewijzen zijn. Ook deze correcties “doen uiteindelijk mee”.

Een mooi voorbeeld hiervan is dat in de VS de slogans “99%” en “we are 99%” (1% van de Amerikanen, de aller rijksten, bezitten alles) gebruikt worden bij alle bezettingen daar. In een tweet, die zich razendsnel verspreidde, werd van binnenuit erop gewezen dat deze verhouding in Nederland niet geldt. Door deze correctie zal je zaterdag geen bord aantreffen met “wij zijn 99%”. En juist door die onmiddellijke correcties kan je erop gaan vertrouwen dat in een massale onvrede (waarvan ‘occupy’ een uiting is) de kiemen zitten van verandering. Want in deze ‘publicaties’ zijn aanzetten daartoe ook te vinden. Aanzetten waarbij menig commissie die een partijprogramma voor zijn partij moet (her)schrijven zijn vingers zal aflikken.

Marc Oskam is auteur van het boek “Venijn in de start”. Dit is een aangepaste versie van de column van een reeks van columns van diverse schrijvers over dit onderwerp op de Organisatieactivist (www.organisatieactivist.nl)