Vreemde vriendschappen

Ivan Wolffers schrijft elke dag een gezond weetje, gebaseerd op onderzoeken met merkwaardige en soms ongelofelijke uitkomsten. Door de weetjes van Wolffers leer je van alles over bijvoorbeeld verschillende ziektes, medicijngebruik en gezond afvallen, maar ook over de vaak komische verschillen tussen mannen en vrouwen.

“Wie waren er de vorige keer op je verjaardag?”, vroegen we onze medische studenten in de werkgroepen waar we bewustzijn wilden stimuleren hoe je zelf reageert op patiënten met een andere achtergrond dan de jouwe.

Waren er Marokkaanse Nederlanders, Surinaamse Nederlanders, Turkse Nederlanders, autochtone Nederlanders op je verjaardag? Meestal zaten onze aanstaande dokters op hun verjaardag bij elkaar in de etnische groep waartoe ze behoren. Is dat erg?

In principe natuurlijk niet, maar besef wel dat segregatie ertoe leidt dat je geen eerstehands informatie over elkaar hebt. Je moet het hebben van de berichtgeving die verhalen vaak wat verdraait om ze smakelijker te maken. Een dokter met een vooroordeel waarvan hij zich niet bewust is, is een slechtere dokter.

Is het gemakkelijk om vrienden te worden met mensen met een andere achtergrond? Daarvoor moet je met elkaar in contact komen. Op school, op je werk, op de sportclub. Nu blijkt uit recent onderzoek dat hoe groter de groepen zijn waarin je verkeert des te minder kans je hebt er ‘andere’ vrienden te maken.

Dat klinkt tegenstrijdig. Hoe meer mensen met een andere achtergrond er in groepen zijn, des te gemakkelijker lijkt het om ermee in contact te komen en bevriend te raken. Maar nee, het onderzoek laat zien dat mensen in vriendschap meestal op zoek zijn naar mensen die op ze lijken. In grote groepen heb je meer keus die te vinden en daarom blijf je bij ze hangen. Is de groep echter klein dan heb je minder keus en raak je gemakkelijker bevriend met mensen met andere achtergrond.

Onderzoeken als deze laten zien dat stereotypering in de manier waarop je naar elkaar kijkt de scheiding bevordert. Het steeds maar benadrukken van de verschillen in plaats van het kijken naar hoe we overeenkomen zorgt alleen maar voor steeds meer karikaturen. Maar wie ben ik dat ik me daar druk over maak? Over twee weken ga ik met pensioen (dat moet in Nederland waar je steeds maar hoort dat we langer moeten werken) en heb ik alleen nog maar herinneringen aan hoe je in elk geval medische studenten op kunt leiden tot artsen die niet gehinderd worden door hun eigen vooroordelen in het uitoefenen van hun beroep.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige weetje: Verslaafd aan internet?

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek