Vrouwen verpesten alles!

Vrouwen, ze maken de Viva van de Volkskrant. Een kippenhok van een talkshow. Het wordt meteen de Libelle Zomerweek als zij ergens binnenkomen. Ze bakken een taart waar je bijstaat, terwijl je ze een vraag over de wereldproblematiek stelde.

Het is altijd hetzelfde gezeik met ze. Wijvengezeik welteverstaan. Janken, zeuren, menstrueren dat het een lieve lust is. En maar kakelen en kakelen en dan nooit eens iets boeiends zeggen. Hun stemmen zijn daar ook te hoog voor. Die frequenties filteren we uit, zodat we beter naar hun tieten kunnen kijken. Dat is de natuur. Vrouwen verpesten de wereldliteratuur, degraderen de wetenschap en mogen de Nobelprijs alleen maar oppoetsen. Ze zijn de omgekeerde Midas: alles wat ze aanraken verandert in cupcakes, glazuur en placenta, waar het eerst door mannen tot prachtig Olympisch goud was gedoopt.

Nee, dan mannen. Die maken alles oneindig veel meer weer waard, tomeloos veel interessanter. Met hun hoofden, hun pakken, hun fascinerende materie. Hun lage bassende stemmen die alles uitleggen. Zo’n Youp van ’t Hek, die boeiende man was ook weer in een talkshow deze week. Hij werd wel 110 jaren oud. Pakkende content, dat is waar het om gaat. Dat willen we zien als kijker. Hij was een keer boos op bier en ook een keer op de telefoon. Dat is nieuws. Dat zijn onderwerpen. Niet een vrouw die iets komt vertellen over iets wat alleen vrouwen aangaat. Zoals Ingeborg Beugel laatst in Pauw & Witteman over haar documentaire over de overgang. 

Vrouwenonderwerpen zijn nou eenmaal minder belangrijk. Dat zie je op Twitter ook heel duidelijk. Als er vrouwen op tv zijn, gaan mensen altijd onmiddellijk klagen over het niveau van de show. “Wat is dit!” roepen ze dan. “Konden ze geen serieuzer onderwerp vinden?” Was er geen man in een maatkostuum voorhanden die wat cijfers kon roepen? De overgang, bah! Zijn daar geen aparte programma’s voor? Zelfs Linda de Mol wil haar botoxpootjes daar niet aan branden. Volgens mij is er iets met Cruijff hoor, die heeft een lelijk cadeautje gekregen, daar was Jan Mulder boos over. Kunnen we het daar niet over hebben? Of die brulkikkercoach die kwaad wordt in talen die hij niet spreekt. Daar is net een boek over verschenen van een man die had gewild dat het zijn vader was. Dat zijn de keiharde topics! Geen theekransjes op mijn TV graag.

Wat een geneuzel met hormonen en emoties, dit. Bovendien is het vies. Kijk maar naar het hoofd van Youp. Die geeft het duidelijk aan en dat is een man. Die weten dingen. Mart Smeets, ook een man, komt wekenlang wauwelen over mensen die zo hard mogelijk schaatsen. Daar zijn belangen mee gemoeid, daar zit geld in. Daar willen we het over hebben. Als je het hardst hebt geschaatst, heb je gewonnen en mag je op een soort verhoging staan. Dan krijg je een ketting. Nee, niet zo’n ketting. Een mannenketting. Een serieuze ketting.

En Mart Smeets vertelt dan wat er door de winnaar heen ging. Op zich zijn dat ook emoties, maar belangrijke emoties. Sportemoties. Geen afstervende baarmoedertulptranen. Dat soort onderwerpen is alleen voor vrouwen belangrijk. Dat is maar de helft van de wereldbevolking. Dus dat hebben we voortaan liever bij Koffietijd als het even kan. “Wil je nou serieus schaatsen met de overgang vergelijken,” riep gisteren een man vol verontwaardig tegen me op Twitter. Ja, dat wilde ik serieus, heel serieus. “Waarom zou dat niet kunnen?” vroeg ik. Ik heb helaas geen antwoord gekregen.

De stichting die Ingeborg Beugel in het leven heeft geroepen om de overgang bespreekbaar te maken heet ‘Het gaat over’. Ik vraag me af of dat eigenlijk wel zo is.