Waarom het verzet van de PVV niet het onze is

Ruim 80.000 mensen tekenden ‘verzet aan’ via de petitie van de PVV. Verzet tegen dit kabinet en de koers die het vaart. Tot verbazing en frustratie van de in de marge rommelende middenpartijen oogste deze petitie grote hoon van SP’ers, terwijl ze zo hun best doen om SP en PVV op één hoop te gooien. Maar waarom stuit de verzetspetitie tegen Rutte II socialisten zo tegen de borst?

Op het eerste gezicht lijkt het namelijk een manifest waar beide partijen het over eens kunnen zijn. “Dit kabinet is bezig met de systematische plundering van onze samenleving. De belastingen omhoog, de BTW die explodeert, hypotheekrente aangepakt, de huren door het dak, verzorgingshuizen dicht.” had uit de mond van Emile Roemer gegrepen kunnen zijn, en ook het vervolg “Er dreigt een ramp op de huizenmarkt. Onze pensioenen staan op het spel. Onze ouderen getroffen. Iedere maand komen er 20.000 werklozen bij. We moeten allemaal de prijs betalen voor het heilloze EU-avontuur. Nederland wordt kapot bezuinigd.” misstaat niet als socialistische pamflettekst. De problemen die de PVV omschrijft zijn dezelfde problemen die de SP al benoemde toen Wilders nog een VVD-kamerlid was. Zie je wel, roepen de ‘progressieven’, één conservatieve pot nat.

Geen oplossingen De essentie zit hem in wat volgt: “Ondertussen kiest dit kabinet voor ontwikkelingshulp, geld voor Brussel en Zuid-Europa, windmolens, multikul en kunstsubsidies.” Wilders draagt geen oplossingen aan voor de problemen die hij zojuist heeft benoemd, laat staan dat hij ook maar nadenkt over een achterliggende oorzaak die al deze problemen voortbrengt. De oorzaak voor het instorten van de huizenmarkt en oplopen van de werkeloosheid wordt niet in het sociaal-economisch systeem gezocht, zelfs niet in het concrete financiële beleid. In plaats daarvan schijnt ons land in crisis te verkeren dankzij: ontwikkelingshulp, duurzame energie en de kunstsector. Hoe investeren in energie-innovatie leidt tot minder banen in plaats van meer blijft onduidelijk, en wat de kunstsector te maken heeft met de huizenmarkt blijft de heer Wilders ook het antwoord op schuldig. De PVV benoemt problemen, maar biedt in plaats van een analyse en oplossing een stel totaal irrelevante zondebokken.

Populisme Socialisten bestrijden problemen niet met zondebokken, maar met een gedegen sociaal-economische analyse, en alternatieven op de korte en lange termijn. De directe aanleiding voor de crisis is de uit de handen gelopen ongereguleerde vrije markt, het achterliggende probleem is het sociaal-economisch systeem als zodanig. Op de korte termijn is de economie er enkel weer bovenop te helpen door te investeren in plaats van te bezuinigen en de financiële markten aan banden te leggen, als langetermijndoel is een radicale hervorming van het economische systeem onvermijdelijk. De precieze stappen voor de korte termijn staan uitgebreid vermeldt in het verkiezingsprogramma, de structurele visie is terug te vinden in het beginselprogramma, met als concrete handvatten het binnenkort te verschijnen stuk ‘Democratisering van de economie’. De analyse van de SP zal nooit te verenigen zijn met het populisme van de PVV, hoe graag de middenpartijen dat ook zouden zien.