Waarom ik Kamerlid wil worden voor GroenLinks

Het medialandschap wordt gedomineerd door een inktzwart beeld. Nederland wordt overspoeld door een radicale moslimgemeenschap die uit is op het ondermijnen van alles wat Nederlands is, er zijn stadswijken vol gezinnen die van generatie op generatie werkloos zijn en bedrijven vertrekken en masse naar lagelonenlanden. En als de moslims niet het probleem zijn dan zijn het wel R.K. priesters die zich aan onze kinderen vergrijpen. Elke dag dat je heelhuids thuis komt is een wonder want de misdaad neemt dag na dag toe. Niemand voelt zich begrepen door de politiek. Doembeelden over een kaalgekapte en leeggeviste wereld die per jaar warmer wordt staan daarbij nog eens op de achtergrond.

Zodra je naar cijfers gaat zoeken achter dit beeld klopt het al snel niet meer. Goed nieuws komt op je af als je ook de kleine berichtjes in de krant of op internet leest. Het aantal kids dat zonder diploma van school komt daalt; al jaren. We kunnen drie jeugdgevangenissen sluiten omdat er niet genoeg criminele jongeren meer zijn om ze te vullen. We verhuren gevangenissen aan de Belgen. Elk jaar stemmen er meer mensen voor de Tweede Kamer. Binnen Europa heeft Nederland één van de laagste werkeloosheidscijfers. Ook zijn er maar vier wijken waar één niet-westers allochtone bevolkingsgroep in de meerderheid is. In onderzoek beschrijven de meesten van ons zich als gelukkig. Het veiligheidsgevoel van de meeste Nederlanders neemt toe. Wereldwijd zijn we het vierde meest democratische land op de VN democratie-index en qua omvang de 16de economie ter wereld. De groene nieuwe economie groeit dagelijks.

Toch domineert het zwarte beeld en niet de nuchtere cijfers. Een land dat het in de basis goed heeft met een aantal forse problemen die we kunnen oplossen als we de schouders eronder zetten. We beschrijven het halflege glas maar niemand gaat op zoek naar de kraan.

Daar staat een ander beeld tegenover, nog een vaag beeld, je ziet het soms tussen je oogharen door, je hebt er een gevoel van en je verlangt ernaar. Het heeft een soort lentegevoel, pril, fris, zoals eerste grassprieten. Hoe je eigenlijk zou willen dat Nederland was toen je dat nog durfde dromen. Dat beeld zoek ik en wil ik helpen realiseren.

Hoewel mensen goed te motiveren zijn vanuit angst is het mijn diepste overtuiging dat een consequent uitgedragen positieve toekomstvisie essentieel is bij elke verandering. GroenLinks heeft zo’n visie en zo’n positieve basishouding. Een samenleving die speels en uitdagend kan zijn maar waar de zorg voor zieken, ouderen en voor onze omgeving goed gewaarborgd is. Waar alle soorten mensen kansen krijgen, waar verantwoordelijkheden verdeeld zijn naar draagkracht. Waar er weer tolerantie, vertrouwen en vrijheid is. Waarbij we ons thuis voelen zonder dat we de gordijnen dichttrekken en grenzen afsluiten.

GroenLinks wil een gezond en groen milieu, een onderwerp wat me zeer na aan het hart ligt. Wat we keihard nodig hebben als samenleving is een sociale en groene economie. Juist nu, na de crisis, is er een kans deze groene economie neer te zetten. De economie heeft door de tijden heen steeds door een vernieuwing een slinger gekregen. Denk aan stoom, staal, elektriciteit, de ontdekking van kunststoffen en natuurlijk het computertijdperk. Elke keer zag je een toenemende groei, bedrijvigheid, werkgelegenheid en een algemene opleving. De enige stimulans die zich nu aandient is groen! Gaan we als Nederland daar op tijd aan meedoen of laten we de kansen naar Denemarken, Duitsland en zelfs China gaan? Groen als economische aanjager heeft meer voordelen dan economie en werkgelegenheid alleen, we pakken ook direct het energie, milieu en klimaatprobleem aan. Laten we ondertussen bezuinigen op dingen die we toch al niet wilden: bepaalde militaire uitgaven, subsidie op fossiele brandstoffen (in Nederland 4,5 miljard per jaar), bestuurlijke drukte, megafusies en samenwerkingskolossen in de onderwijs- en welzijnssectoren.

Belangrijke beslissingen over onze samenleving worden gemaakt op basis van economische cijfers en aannames die maar een zeer beperkte werkelijkheid laten zien. We zijn gaan denken dat goed leven, gelukkig zijn, hetzelfde is geworden als oude economische groei en een kleine staatsschuld. Maar als je mensen vraagt wat ze echt belangrijk vinden dan is dat zekerheid, een mate van voorspelbaarheid, ruimte voor eigen initiatief, goede en betaalbare gezondheidszorg, goed onderwijs voor hun kinderen en uitzicht op een fatsoenlijke oude dag.  Kortom een positieve toekomst waar je op kan vertrouwen.

Je slaat geen krant meer open of het gaat over herstel van vertrouwen in de samenleving. Wat is er met vertrouwen volgens mij aan de hand? Wij zijn als samenleving nu hoger opgeleid en hebben meer toegang tot informatie. Dus kunnen we meer vragen stellen en op betere gronden twijfelen aan autoriteiten. Burgers hebben meningen, willen betrokken zijn en meepraten over problemen die ze tegenkomen. Onze eerste historische fout was dat overheden mensen destijds hindermacht gegeven hebben in plaats van een mate van medeverantwoordelijkheid voor ontwerpen, uitvoeren, en in stand houden van concrete oplossingen. Vervolgens is marktwerking in Nederland helemaal doorgeslagen op het publieke terrein. Alsof zorg, welzijn en onderwijs op eenzelfde wijze rendabel gemaakt moeten worden als een koekjesfabriek of een electronica-multinational. Het gevolg is dat burgers zich als klanten hebben opgesteld. We kregen kabinetten die de boodschap erin geramd hebben dat je alleen zelf verantwoordelijk bent voor je eigen leven; op de samenleving, op solidariteit, moet je niet meer vertrouwen. De burger heeft de boodschap begrepen en is een eisende en vaak ontevreden klant geworden.

Hindermacht moet omgezet worden in samen ontwerpen en samen verantwoordelijk zijn. Buurtbeheerprojecten, eigenkracht conferenties, sociale denktanks zijn voorbeelden van initiatieven die met kracht verder ontwikkeld moeten worden. De burger ziet dan het klachten- beroep- en bezwaarcircuit niet als de enige mogelijkheid en raakt betrokken bij het bedenken en uitgevoerd krijgen van de oplossingen. Elke klacht is eigenlijk een wens. Hierop zijn initiatieven te ontwikkelen die vertrouwen herstellen, kosten besparen en betere oplossingen realiseren.

Er moet een duidelijke scheiding komen tussen publieke taken en wat we aan de markt willen overlaten.  Bij de publieke taken organiseren, betalen en gebruiken we het allemaal samen en zijn we burger. Bij de markt zijn we consument en is het de rol van de overheid om door wet- en regelgeving een fatsoenlijke ordening aan te brengen. Op die markt kunnen bijvoorbeeld coöperatieve banken, verzekeringen die geen winstoogmerk hebben, andere vormen van medezeggenschap en winstdeling voor alle werknemers een goede balans geven voor beursgenoteerde ondernemingen.

Het klimaatdebat moet weer gaan over het ontwerpen van oplossingen op buurt, wijk, stad, provincie, landelijk, Europees- en wereldniveau en niet alleen over hoeveel procent van Nederland nu echt onder de zeespiegel ligt. De rol en positie van wetenschappers, van deskundigen, is blijvend veranderd. Het vertrouwen in wetenschappers is aangetast. Ook hier moet positief kritisch op gereageerd worden met grotere openheid en bereidheid tot gesprek. Hele goede initiatieven zijn wiki-websites waar iedereen zijn twijfel en kritiek kan neerleggen en een toegankelijke respons krijgt.

Echte en gevoelde sociale rechtsvaardigheid zijn onderdeel van mijn toekomstvisie. De meest kansarmen, de zwaksten in de samenleving hebben domweg goede en snelle hulp nodig. Zodra mensen niet meer in acute nood of crisis zitten moet de regie over het eigen leven direct naar de persoon zelf. De persoon heeft geen betutteling nodig maar hulp om de regie over het eigen leven terug te nemen. Deze principes zijn breed toepasbaar, geven antwoord op sociale problemen en helpen bij het herstel van vertrouwen.

Ruim een jaar geleden was ik bij een Ifthar-bijeenkomst in Felix Meritis. Daar sprak de omstreden islam deskundige Tariq Ramadam. Eén van de dingen die hij, tegen de overwegend moslim aanwezigen, zei was: “Kijk niet naar wat Nederland voor jou kan doen als Marokkaanse of Turkse Nederlander, maar kijk hoe jij je talenten voor Nederland in kan zetten nu je hier woont”. Een treffend motto ook voor mij vond ik. Ik heb altijd veel energie, plezier en vriendschap gehaald uit me inzetten voor een betere wereld. Uit een gevoel van rechtvaardigheid en een streven naar vrijheid, naar keuzemogelijkheid en ontwikkeling voor de mensen waarmee ik samenleef. Vanuit een diepgevoelde wens de planeet door te geven aan de volgende generatie zonder onbetaalbare milieuschuld en met intacte ecosystemen. Om de ontwikkeling naar een sociale en groene economie in te zetten. Om die redenen heb ik besloten de stap te wagen en me aan te melden als kandidaat voor het Kamerlidmaatschap. Om me in te mogen zetten voor idealen van GroenLinks, die ook al heel lang de mijne zijn.