Waarom muskusratten doden als het niet hoeft?

De afgelopen periode zijn diverse krantenartikelen in den lande verschenen die ingingen op de landelijke ‘problematiek’ rondom muskusratten. Wellicht heeft u hier iets van meegekregen. Op 30 juli jongstleden verscheen in de Telegraaf een artikel ‘Allemaal opratten!’ waarin een bestrijder en een woordvoerder van een waterschap uitlegden waarom het doden van muskusratten noodzakelijk zou zijn.

Van alle eenzijdige artikelen tot dan toe verschenen, spant dit artikel de absolute kroon. Wij werden dus getriggerd om te reageren, in het bijzonder omdat wij ons voelen aangesproken als ‘weekhartige dierenvrienden’ waar mensen zoals wij in dat artikel mee worden aangeduid. Mensen zoals wij ‘zouden het zielig en onnodig vinden om deze dieren te bestrijden nu de populatie drastisch is afgenomen’, aldus het artikel. Het artikel lijkt te suggereren dat mensen zoals wij vooral reageren vanuit emotie en niet op basis van goed onderbouwde argumenten.

Wat wij van het artikel vinden?

SMA-KE-LOOS

Wij vinden het onbegrijpelijk en stuitend dat in het artikel het doden van muskusratten als ‘prachtig werk’ wordt bestempeld. Welhaast triomfantelijk wordt een rijtje aan cijfers opgesomd om de lezer ervan te overtuigen dat het doden van deze dieren noodzakelijk zou zijn. Hierdoor wordt slim ingespeeld op een angst die bij veel mensen leeft, namelijk het instorten van dijken en het overstromen van ons land.

Wat in het artikel echter niet wordt vermeld, is dat het waterschap waar deze bestrijder zijn werk doet, geen cijfers beschikbaar heeft van de daadwerkelijke schade die door muskusratten is ontstaan. En dat het bestrijden van muskusratten in Nederland jaarlijks €33.000.000 (juist, zes nullen) aan kosten met zich meebrengt, dat via belastingen bij de burger wordt geïncasseerd. En dat met geavanceerde technieken – die nota bene worden genoemd in het artikel – ook de mogelijkheden zouden kunnen worden onderzocht van dijkversteviging op de plekken waar deze dieren wonen. En laat dat nou net prima uitkomen, we zijn in Nederland toch de komende jaren bezig met het verstevigen van onze dijken in het kader van het Hoogwaterbeschermingsprogramma.

Wij vragen ons af waarom tegenargumenten in het geheel niet worden belicht in het artikel, maar ook niet in andere artikelen die tot nu toe zijn verschenen. Het geeft ons in ieder geval een uiterst onbehaaglijk gevoel. Als er een mogelijk alternatief bestaat voor het doden van deze dieren, waarom zouden we dat alternatief dan laten liggen en klakkeloos doorgaan met doden? Wij durven bijna niet hardop te schrijven dat het antwoord op deze vraag mogelijk zou kunnen zijn: omdat het nu eenmaal ‘prachtig werk’ is dat sommige mensen gewoonweg niet willen missen.

Aan het slot van het artikel staat vermeld dat de bestrijder hartelijk lacht om de listen van de dieren, waardoor ze ontkomen aan de bestrijder en daarmee ook aan de dood. Hartstikke lollig natuurlijk. Wij staan in ieder geval met een hoop andere ‘weekhartige dierenvrienden’ aan de zijlijn te juichen en moedigen alle muskusratten aan om vooral door te gaan met het foppen van de bestrijders.