Waarom trouwen Europese vorstentelgen niet met een prins of prinses uit Azië of Afrika?

De nieuwbakken hertogin Megan werd niet door haar vader weggegeven, maar door prins Charles. Dat was een noodgreep omdat de oude heer op het koninklijk huwelijk niet welkom was. Hij had zich laten betalen voor foto´s van hem en dat is blijkbaar not done voor de schoonfamilie van de Windsors. De vader van Megan veinsde vervolgens hartproblemen om een en ander te verbloemen. Hoe dan ook, hij bleef weg maar het schandaal was toch geschapen en dit zijn de gevolgen als personen van koninklijken bloede beneden hun stand trouwen.

Ze denken dat ze geen andere keuze hebben want ze staren zich blind op het beschikbare jonge volkje bij de dynastieën van Europa en dan ben je qua keuzemogelijkheden inderdaad snel uitgepraat. Ook komen de herinneringen op aan de negentiende eeuw toen de huwelijken tussen koninklijke neven en nichten vaak een zwak nageslacht opleverden en erfelijke kwalen. Zo verspreidde Victoria het gen dat de bloederziekte bevatte, waarvan de laatste Russische tsarewitsj het bekendste slachtoffer was.

Zo behelpt men zich in toenemende mate met burgers. Je kunt dat democratisering noemen en daar is veel voor te zeggen maar tegelijkertijd is het een aanlenging van blauw met rood bloed. Zo blijft er op den duur van dat bijzondere, dat half sacrale van een dynastie weinig over. Republikeinen zal dit genoegen doen maar voor romantische monarchisten is het een pijnlijk besef dat vorsten vandaag steeds meer een soort opgedirkte burgers worden.

Ghanese prins En dat terwijl Europese vorstentelgen helemaal niet beneden hun stand hoeven te trouwen. In Azië en Afrika zijn er honderden koninklijke huizen die op een paar uitzonderingen na niet meer op een officiële troon zitten maar toch over het algemeen door hun voormalige onderdanen met het grootste respect worden bejegend. Vaak hebben zij zelfs nog een rol in het openbare leven, zoals bijvoorbeeld in Nigeria, Ghana of Bourkina Faso het geval is. Zulke dynastieën zijn over het algemeen net zo oud en vaak zelfs ouder dan Europese koninklijke families. Prins Harry had ook daar eens rond kunnen kijken. Dan was hij misschien wel op stand getrouwd. Een hertogin uit een Afrikaans of Aziatisch land had ook een nieuwe impuls kunnen geven aan de Commonwealth, die Het Verenigd Koninkrijk nog steeds enigszins aan de voormalige koloniën bindt.

En zou het niet leuk zijn als Amalia thuis kwam met een Ghanese of een Indonesische prins? Dan kregen de Oranjes weer een injectie met echt koninklijk bloed. Dat mag ook wel weer eens na al die zogenaamd gewone jongens en meisjes. Het zou trouwens ook best een prinses kunnen zijn. Dan krijgen wij als eerste monarchie in Europa twee koninginnen, in lief en leed met elkaar verbonden.

Cc-foto: Gareth Williams