Wanneer politieke bezetting als kamperen wordt beschreven

Zaterdag protesteerden honderden mensen in Rotterdam tegen het inhumane vreemdelingenbeleid van Nederland en het wegpoetsen van misstanden door staatssecretaris Fred Teeven. De actie was een afsluitende demonstratie van het No Border Camp in Rotterdam:

In Rotterdam zijn er sinds vrijdag 2 augustus acties gaande tegen het migratiebeleid van Europa en Nederland. Internationale activisten hebben een No Border Camp opgezet op een braakliggende terrein. De bezetting van het gebied werd echter door de stad Rotterdam en de NOS gebagatelliseerd. Zij noemden het ‘kamperen’. Nou wat betekent dat en waar komt het vandaan?

Bezet nemen Waarom zou men een old-school politieke kraak als kamperen willen beschrijven? In de eerste zin schrijft de NOS:

Tientallen asielactivisten uit verschillende landen hebben bezit genomen van een braakliggend terrein in Rotterdam-Zuid, op de hoek van de Oranjeboomstraat en de Nassaukade.”  

Bezit nemen van een braakliggende terrein is net wat anders dan het beeld dat ik van kamperen heb. Vechten voor een vrij verkeer van personen, zoals van voor de opkomst van de natiestaat in de 19e eeuw, is net wat anders dan op vakantie gaan met de KIP caravan op een kampeerterrein. Het beeld van activisten die buiten even een zonnetje pakken om bruin te worden is hier compleet misplaatst. Een bruine huidskleur zou tevens in Rotterdam een preventief fouilleer actie kunnen ontlokken.

Kinderachtig Wilde de perswoordvoerder van Rotterdam, en de NOS medewerker die de headline schreef, een link maken met alcoholgebruik op campings? Op dit moment hebben de Tweede en Eerste Kamer beslist dat je pas vanaf je 18e alcohol mag kopen. Campings zien niks in het plan en vrezen dat meer en meer jongeren dan ervoor kiezen om hun vakanties op een goedkoop resort in het buitenland door te brengen. De activisten tussen de regels door hieraan koppelen is een andere manier om tussen de regels door hun gedrag af te zetten als kinderachtig.

Een organisatie die in zes talen communiceert samenklonteren met vakantiegangers door hun actie ‘illegaal kamperen’ te noemen, is op z’n minst desinformatie de wereld in helpen. Hetgeen waar ze om vechten bagatelliseren, zoals de gemeente Rotterdam doet, is een miskenning van hoe gedreven zij zijn om het menselijk leed aangebracht door ons inhumaan asiel- en migratiebeleid aan te pakken.

Status quo De neerbuigende toon richting activisten komt vaak ook voort vanuit een regeltjesdrang en een vernietigend formalisme. De status quo moet behouden worden en elke persoon die daar een gevaar voor is wordt neergezet als gek. De vereenzelviging met de IND, Fred Teeven, Ivo Opstelten en Mark Rutte is dan niet opmerkelijk.

Op dezelfde dag dat de NOS over het No Border Camp berichtte beantwoordde Fred Teeven antwoorden van D66 over het aantal klachten van mensen in vreemdelingendetentiecentra. Het aantal klachten en het aantal gegrond verklaarde klachten zijn aanzienlijk gedaald. Vorig jaar was er een daling van 41,6% van ingediende klachten ten opzichte van 2008, en waren slechts 1,86% van alle ingediende klachten gegrond verklaard.

Misstanden Deze cijfers en de verschillende misstanden die de afgelopen jaren naar voren zijn gekomen komen niet met elkaar overeen. Hoe kan dat? Worden de mensen zo afgestompt dat ze niet langer klachten indienen? Of wordt hen ingepeperd dat klachten geen schijn van kans hebben om gegrond verklaard te worden? En natuurlijk ook de vraag of de klachten worden behandeld door dezelfde mensen waar tegen geklaagd wordt en wat de criteria zijn om een klacht gegrond of niet te verklaren? Waarom is de reden achter deze significante dalingen niet duidelijk?

“Ik streef ernaar asielzoekers snel duidelijkheid te bieden, zodat ze gericht kunnen werken aan hun toekomst. Daarbij hoort ook een actief en consequent terugkeerbeleid.” – Fred Teeven

Met de wetenschap dat in vreemdelingendetentiecentra kinderen worden opgesloten, doodzieke mensen medische zorg wordt ontzegt en mensen tot zelfmoord worden gedreven is het beleid van Teeven inderdaad duidelijk. De vraag is of wij nog de verdediging en uitvoering van Teevens stuitende triomfantelijke visie moeten accepteren. In Rotterdam is er een kamp, niet een kampeerterrein, vol met mensen die dat in ieder geval al lang niet meer doen.