Wat een aanfluiting!

Wat een aanfluiting! Niet dat er nu opnieuw een coalitie van VVD, D66, CDA en CU in het vat zit maar dat daar een  schimmenspel van een half jaar aan vooraf moest gaan.

Na de verkiezingen was al duidelijk dat de partijen van Rutte III hun samenwerking konden voortzetten. Ze hadden met elkaar zelfs zetels gewonnen. Dit gebeurde niet. Terwijl Nederland zich nog steeds in de grootste gezondheidscrisis bevindt sinds de Spaanse Griep van een dikke eeuw geleden, kozen de leiders van de zogenaamde verantwoordelijke middenpartijen ervoor een rituele dans uit te voeren die maar niet eindigde. Tijdens deze voorstelling was – toegegeven – wel een pauze. De Haagse politiek liet zich een welverdiende zomervakantie niet ontnemen.

Donderdagmiddag vlak na twaalf uur hield Sigrid Kaag, geflankeerd door Rob Jetten, voor de media een korte toespraak waarin het ging over geweldige idealen, klimaat, onderwijs en dat eeuwige verantwoordelijkheid nemen. Toen journalisten inademden om een vraag te stellen, keerden zij de camera’s allebei  in één vloeiende beweging de rug toe alsof ze daar van tevoren een klein choreografietje voor hadden ingestudeerd. Dit was het. De rest ging het publiek niets aan. De gedachte moest blijven hangen dat D66 zijn huid duur ging verkopen. Kritische vragen van de media zouden dit effect maar bederven.

Een half jaar verloren en de mesthoop blijft gewoon op het erf liggen. De erfenis van Rutte III bestaat uit grote problemen: een woningcrisis, een toeslagenschandaal, een zorgcrisis, een klimaatcrisis, een landbouwcrisis, een energiecrisis en tenslotte een onderwijscrisis die wordt gekenmerkt door toenemend functioneel analfabetisme. Dit alles in een internationale omgeving die steeds gevaarlijker wordt. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat een vierde kabinet onder Rutte met ongeveer dezelfde krachtsverhoudingen als het vorige tot werkbare oplossingen zal komen. Aan de lopende band moesten ministers en staatssecretarissen worden vervangen wegens verregaand blunderen. Ook dat nog. Einstein zei het al: we kunnen problemen niet oplossen met mensen die ze veroorzaakt hebben.

De bestuursstijl van Rutte III kenmerkte zich door een grote mate van geheimzinnigheid. De ministers deden hun stinkende best  Kamerleden zo beperkt mogelijk te informeren, regelmatig ook bewust onvolledig of foutief. In het bijzonder de premier schrok voor een leugen nu en dan niet terug. Hij kampte bovendien met een slecht geheugen als hij werd betrapt.

En nu krijgen we een reprise van de oude werkelijkheid. Was daar nou een half jaar geklootzak achter gesloten deuren voor nodig?  Dat had toch ook in april al gekund.

Niks vernieuwing. Niks nieuwe bestuurscultuur. Stelletje lul de behangers bij elkaar.

En wij burgers? Wat staat ons te doen.

There may be trouble ahead But while there’s moonlight And music and love and romance Let’s face the music and dance

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.