Wat mannen willen

Naar aanleiding van mijn artikel ‘Ik ben een fucking vrouw en ik eis respect’ stroomden de reacties binnen. Ik kreeg de nodige bijval, maar zeker ook veel kritiek. Waar haal ik bijvoorbeeld het gore lef vandaan om anderen het recht om neukbaar gevonden te worden te ontnemen? Bovendien verslechter ik de zaak alleen maar met mijn ‘huilfeminisme’, want hierdoor nemen mannen ons vrouwen minder serieus.

Onze voorgaande generaties hebben zich de pleuris gestreden voor onze seksuele vrijheid. Dankzij die sterke vrouwen kunnen we nu doen wat we willen. Maar die seksuele vrijheid is nu net waar zo’n MILF-award knelt.

Een aantal vrouwen meent dat de MILF-verkiezing een viering is van de vrouw die alles tegelijkertijd kan zijn: moeder, carrièretijger én neukbaar. De grap is dat het bij de MILF-verkiezing niet draait om wat de vrouw wil of denkt te zijn, maar om wat de man graag wil zien: een semi-krolse kat die minimaal één kind heeft geworpen en nu over zijn bureau krioelt en hijgt dat ze graag genomen wil worden.

Een MILF is niet een vrouw die zichzelf sexy of aantrekkelijk vindt, nee, het is een moeder waarvan mannen vinden dat ze neukbaar is. Hoe ze zichzelf ziet, doet er niet toe. Zelfs niet wanneer ze schreeuwt en roept dat ze er klaar voor ligt, maakt het geen donder uit. Het is de man die bepaalt of de vrouw voldoet.

Angela Carper doet op Joop een nobele poging de spijker op de kop te slaan, maar slaat met haar reactie de plank volledig mis. Volgens haar nemen mannen ons vrouwen door het zogenaamde ‘huilfeminisme’ minder serieus. Mijn artikel werkt volgens haar contraproductief voor het feminisme. Tsja, wat kwam er eerder? De kip of het ei? De vrouw die zeurt omdat ze niet serieus wordt genomen door de man of de man die haar niet serieus neemt omdat ze zeurt? Wie het weet mag het zeggen, want het is een ei dat ik niet ga proberen uit te broeden.

Wat opvalt is de drang om in de gratie van de man te komen. Gelijkwaardigheid nastreven mag, maar alleen op zo’n manier dat de man ons nog wel serieus neemt. Want daar draait feminisme om: wat de man vindt en wil. Stel je toch eens voor hoe de wereld eruit zou zien als al die sterke vrouwen op de goedkeuring van de man hadden gewacht. Carper neemt plots tien stappen terug in de tijd. 

Overigens is niet zeuren nog lang geen garantie voor de vrouw om serieus genomen te worden. Zo twitterde journalist Jan Kuitenbrouwer donderdag nog: “Weet iemand waarom het extra moeite kost om vrouwen met lang haar serieus te nemen?” Nu weet ik niet of de vraag betrekking heeft op Kuitenbrouwers eigen onvermogen om meer te zien dan mooie lange lokken alleen, of dat het een meer generaliserende vraag is. Maar o wee als je er iets over zegt, want dan ben je een jankerd.

In mijn feministische wereldbeeld gaat het probleem overigens voorbij aan mannen versus vrouwen, maar draait het om een samenleving waarin bepaalde zaken zijn ingesleten. Een lager salaris voor vrouwen is niet de schuld van mannen alleen. We hebben zelf immers nooit om meer gevraagd. Een (door mannen ingestelde) glazen plafond is nog intact omdat geen vrouw er doorheen heeft gebeukt. Misschien wel omdat ze, al dan niet bewust, rekening hield met het krijgen van een kind en uiteindelijk minder uren wil gaan werken. De traditionele rolverdeling in het huis bestaat grotendeels nog, niet alleen omdat veel mannen het willen, maar ook omdat vrouwen het zelf vaak een prettig idee vinden. 

Vrouwen kunnen op eigen kracht heel veel bereiken, maar laten we ons geen illusie maken dat we er al zijn of, zoals Carper schrijft, dat het niet zo moeilijk is. Als dat het geval zou zijn, zou mijn huiliestuk in oorverdovende stilte zijn opgegaan.

Lees ook: Ik ben een fucking vrouw en ik eis respect

De reacties van Angela Carper: Seksualisering van vrouwen is toe te juichen , De wereld overkomt ons niet, houd eens op met het huilfeminisme!

De reactie van Joyce Brekelmans: Wannabe MILFS slaan de plank mis

Volg Hasna ook op Twitter

Dit artikel staat ook op de website van Hasna