Wat moet je als hoogopgeleide vrouw met zo'n intellectuele lulhannes?

Volgens Nora Kasrioui hebben hoogopgeleide Marokkaanse vrouwen het moeilijk om in eigen kring een aantrekkelijke, even goed opgeleide en even kansrijke partner te vinden. Hun broers zijn immers te vaak vroegtijdige schoolverlaters die op het plein hangen of anders de zogenaamd korangetrouwe fallocraat uithangen.

Zij schetst daarmee een problematiek die haar gemeenschap overstijgt. Sinds een jaar of wat bestaat de meerderheid van de studenten in het hoger onderwijs uit meisjes. Rond academische gebouwen wemelt het van de jonge vrouwen. Dat is ook het geval in voormalige mannenbolwerken als Delft of Technische Universiteit Eindhoven. Het zal niet lang duren of álle vrouwen in Nederland zullen er moeite mee krijgen om een partner met een gelijkwaardige of hogere opleiding te vinden. Hun mannelijke leeftijdgenoten zijn immers al lang afgezwaaid naar het MBO. Wie als dokter ook met een dokter wil trouwen en niet lesbisch is, zal dan een beroep moeten doen op het buitenland.

Of haar verwachtingspatroon bijstellen.

Nora Kasroui – en in haar kielzog vermoed ik de meeste ambitieuze en goed opgeleide vrouwen – dromen van een man die hun intellectuele evenknie is, waar ze mee kan communiceren op hoog niveau en die haar door zijn hoge salaris ook nog eens de nodige veiligheid biedt. Hij hoeft geen hunk te zijn. Hij moet hérsens hebben.

Waarom zou je dat als vrouw tegenwoordig willen? Wie een topbaan heeft of aan een instelling voor hoger onderwijs studeert, kan daar terecht voor de intellectuele gedachtenwisseling en de conversatie op hoog niveau. Waarom zou dat in de woonkamer ook moeten? Waarom moet daar een Plato zitten en geen Hercules? Waarom zou je niet gaan voor een lekkere hunk met gouden handjes, die deze niet alleen bij het installeren van de nieuwe keuken of het geheel verbouwen van het huis adequaat weet te gebruiken maar ook tussen de lakens? Wat moet je met een geleerde lulhannes als je zelf straks professor aan de universiteit bent en voor allebei genoeg verdient? Neem een gezellig kraandrijver. Die bieden met dat loon van hen een aardige aanvulling op jouw inkomen, net de kers op de slagroom. Je kunt je zelfs veroorloven hem drie dagen te laten werken. Dan houdt hij meer tijd over voor mannelijke klussen in huis waar de lulhannes voornoemd een stelletje Polen voor moet laten komen.

Na het eten doe je de kinderen naar bed en je kijkt naar een leuke film. Of een spannende serie.

Zo word je samen gelukkig. Stel je voor, je promoveert op een dikke dissertatie aan de universiteit. Van de inhoud heeft die lieve man van je geen kaas gegeten. Daarom laat je speciaal voor hem de nieuwste Stephen King – natuurlijk in Nederlandse vertaling – inbinden in de kaft van jouw wetenschappelijke studie. Achter het titelblad treft hij iets aan op zijn niveau. Wat hij kan snappen. En hartstikke spannend. Iedereen blij. Je moet eens zien hoe hij je in zijn reusachtige handen neemt, als jullie na het promotiediner eindelijk thuis zijn.

Tenminste zo deden mannelijke promovendi in de negentiende eeuw dat met hun meisjes.

“En jij dan?”, zult U misschien vragen. Ik ben een ouwe bok, gelukkig tussen de boeken.