Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

We moeten ook onbedoelde seksuele intimidatie een halt toeroepen

  •  
07-04-2016
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
168 keer bekeken
  •  
stop-sign-1174658_640
Het blijven herhalen dat als een meisje nee zegt, ze ook nee bedoelt, heeft maar beperkt zin
Nee zeggen is moeilijk als je niet het gevoel hebt dat je de moeite waard bent. En of iets wel of niet okay is, hangt ook af van de situatie. Alleen door dit soort dingen uit te leggen kunnen we ook de minder duidelijke vormen van pesten en seksuele intimidatie een halt toeroepen.
Natuurlijk moeten we doen wat we kunnen om pesten en verkrachting een halt toe te roepen. Toch voel ik me soms ongemakkelijk bij de reacties die zelfs de minder eenduidige gevallen van (seksuele) intimidatie kunnen oproepen. Alsof iedereen dezelfde grenzen heeft en deze ook duidelijk kan aangeven. Neem de eerste keer dat een man me in zijn bed probeerde te krijgen.
Ik was die avond bij mijn moeder toen er werd aangebeld door een buitenlandse student die zij – eerder die week op haar werk in de bibliotheek had ontmoet – haar adres had gegeven. Al kwam zijn bezoek slecht uit omdat ze het die avond net had bijgelegd met haar vriend, wilde ze hem ook niet wegsturen. Dat hij voortdurend zijn hand op mijn been legde, die ik dan weer weg moest schuiven, zag ze niet of het alarmeerde haar niet.
In ieder geval was zij het die na een paar uur voorstelde dat ik deze – toch wel een stuk oudere –  jongen mee zou nemen naar een dansgelegenheid, waar zij en ik een paar keer naar toe waren geweest. Ik had daar helemaal geen zin in maar deed het toch en ook toen hij me in die deprimerende disco steeds weer wilde zoenen, weerde ik hem niet af. Ik was al zeventien en het moest er toch een keer van komen, dacht ik. Het voelde allemaal niet okay, maar ik wist niet ook niet goed wat ik dan moest doen. Pas toen hij me na het verlaten van de dancing een steegje in trok, omdat ik weigerde mee te gaan naar zijn hotel, en vervolgens zijn enorme geslacht uit zijn broek haalde, kwam ik bij zinnen en rende ik weg.
Ik vertel dit om duidelijk te maken dat mensen dingen kunnen doen en toestaan die ze eigenlijk niet willen, meestal omdat ze zichzelf niet de moeite waard vinden. Misschien zal een man met weinig zelfvertrouwen eerder de grenzen van een ander overschrijden dan die van hemzelf, maar dat verandert niets aan het probleem. Mensen die het idee hebben dat je een loser moet zijn om iets met hen te willen zullen altijd minder goed dan anderen kunnen bepalen wat nog wel okay is, en wat niet niet meer. Dat maakt het dubbel tragisch. Als ze niet op tijd leren dat iedereen de moeite waard is, en zijzelf dus ook, zullen ze dat evenmin goed duidelijk kunnen maken aan hun kinderen.
Blijven herhalen dat als een meisje nee zegt, ze ook nee bedoelt, heeft dus maar beperkt zin. Niet alleen is nee zeggen moeilijk. Ook mannen kunnen slachtoffer worden van seksueel geweld. En wat de één leuk vindt, is voor de ander drie bruggen te ver. De zaak versimpelen is dus niet de oplossing.
Iets dergelijks geldt voor de oproep van minister Bussemaker aan mannen om vaker hun mond open te doen als een seksegenoot iets doet dat niet door de beugel kan. Natuurlijk is dat goed, maar het kan ook leiden tot welles-nietes discussies en averechts werken, doordat de man in kwestie zich aangevallen voelt. Daarbij zijn er veel overeenkomsten tussen seksuele intimidatie en andere vormen van traumatiserend gedrag als pesten.
Het ontbreekt mensen die over de grenzen van anderen gaan in veel gevallen niet aan inlevingsvermogen of normen, maar aan inzicht. We hebben gewoon niet altijd door wat we de ander aandoen en dat is maar op één manier op te lossen. We zullen elkaar moeten blijven uitleggen dat we ten eerste allemaal anders zijn en ten tweede soms dingen toestaan en doen die we eigenlijk niet willen.
En ja, dit soort dingen kun je ook duidelijk maken aan vmbo’ers. Kijk maar naar het programma Over de streep, waarin Arie Boomsma steeds weer weet te bereiken dat scholieren gaan meeleven met hun klasgenoten, zodra ze horen met wat voor problemen die te kampen hebben. Dus wil je ook iets doen aan onbedoelde intimidatie? Zeg het. En leg het uit.
Roos Geerse is de uitgever van de roman Ringer, De jongen die dacht dat hij een verkrachter was. Zelf schrijft ze onregelmatig over de liefde (en hormonen) op de liefde in je leven.nl. 
ringerROOD
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.