Weg met dat gif van Wilders

Weg met dat gif, welkom vrijheid. Discriminatie vernietigt mensen en is strafbaar, recent nog spraakmakend bevestigd. Vervolgens is het aan ons om die grens te verzilveren. Ik ben boos op de jongens die homo’s aanvallen, joden bespugen en vrouwen najouwen, maar minsten zo boos ben ik op de volwassen man, een politicus nota bene, die ‘minder minder’ de televisiecamera’s in slingert. Toen dat hun huiskamers binnendrong, trokken heel wat Marokkaans-Nederlandse vaders en moeders hun angstige kinderen op schoot. ‘Niks van aantrekken, gewoon harder je best doen’, betoogden de juffen en meesters in de schoolklas, geconfronteerd met twintig paar verwarde ogen die hen treurig aanstaarden.

Als mensen als stevige bomen zijn, met breed vertakte wortels, dan is discriminatie het gif dat hun wortels aantast en hun stammen doet wankelen. Zulke mensen trekken zich vaak onzeker terug en hier begint onze samenleving te versnipperen.

Opkomen voor elkaar, dat is wat wij daar tegenover kunnen stellen. Op het voetbalveld, in de klas en vooral ook thuis. Aangifte doen, desnoods gezamenlijk. Ik doe mee. En als volksvertegenwoordiger teken ik voor daders opsporen, ook zonder aangifte, met dezelfde urgentie als huiselijk geweld. Zodat wij allen als sterke bomen kunnen zijn, die medemensen steun, schaduw en vruchten bieden. Dat is verbinding. En dit is de vraag waar alles om draait: hoe kunnen wij bomen de ruimte geven om wortel te schieten in de vruchtbare grond die Nederland heet? Weg met dat gif; hier, die normen. Welkom, vrijheid.