Weg met de karakteristieke Hollandse weilanden

We leven op los zand. Een miljoen huizen zakt langzaam weg. Er zijn miljarden nodig om de boel weer op te krikken. Ondertussen wordt het grondwater door de waterschappen vrolijk weggepompt omdat de koeien anders natte hoeven krijgen.

De nieuwe bodemdalingskaart van de Delftse TU onthult een droevige ontwikkeling. Volgens die TU moeten we straks kiezen tussen het laten verdwijnen van de karakteristieke Hollandse weilanden of enorme schade aan historische binnensteden. Klimaatverandering, gaswinning en uitdroging van de veengronden. Het enige goede nieuws is dat dankzij de kaart de waterschappen een beter pompbeleid kunnen uitvoeren waardoor de schade nog enigszins kan worden beperkt.

Vooralsnog ziet het er hopeloos uit voor Groningen en de Randstad waar de scheuren in het behang al een vertrouwd beeld lijken te worden. We moeten echt bovengronds iets gaan merken voordat we willen toegeven wat een rotzooi we ondergronds aanrichten. Daar komt nog bij dat renovatie van ons totaal eveneens miljarden gaat kosten. Het kan de enorme regenbuien ten gevolge van de klimaatverandering niet meer aan, maar ook zijn de rioolbuizen zelf verouderd.

Ik woon en werk in een historisch pand in de binnenstad van Rotterdam. Het grootste deel van het centrum staat waarschijnlijk niet op de kritische lijst door de Duitse renovatie met het bombardement in WOII en dat ons – buiten het afschuwelijke leed – een prachtig moderne binnenstad heeft opgeleverd. Ik zie ook al scheurtjes in het plafond. Terecht zullen weinig mensen medelijden hebben met mij en de andere gelukkigen die in de statige historische panden wonen, maar ik pleit toch maar voor het verdwijnen van de weilanden. We moeten op den duur toch allemaal plantaardig gaan eten, worden dus laten we stoppen met die over-populatie van doorgefokte koeien.

Een minuut voor twaalf: hoog tijd voor verandering, waarheid als een koe.