Weigeren van forensisch psychologisch onderzoek en tbs

De helft van de verdachten die door de rechter naar het Pieter Baan Centrum (PBC) wordt gestuurd om psychiatrische en psychologisch onderzocht te worden, weigert deelname aan het onderzoek.

Uit afgenomen testen is gebleken dat verdachte ‘in de buurt komt van het afkappunt ‘enige psychopathische kenmerken’ en dat hij hoog scoort in het facet ‘antisociaal gedrag’ (vonnis Rechtbank Arnhem, 22-03-2010; 05/900389-09).

Alle aanleiding dus voor het OM hoger beroep in te stellen tegen dit vonnis, om nog eens nader onderzoek te laten doen naar de ernst van deze psychopathische kenmerken van deze verdachte/veroordeelde. Een contra-expertise op verzoek van het OM ligt voor de hand. Dat was de koninklijke weg geweest. Eerst dienen alle rechtsmiddelen gebruikt te worden. 

Hoe begrijpelijk de gekwetste wraakgevoelens van de vader van Hannah ook zijn, zij mogen niet richtinggevend zijn in een strafproces. Ieder mens, ook iemand die verdachte is van een ernstig misdrijf heeft recht op een eerlijk proces, en mag weigeren mee te werken aan zijn eigen veroordeling. 

Voor een slachtoffer, nabestaande of direct betrokkene is geen enkele straf of tbs-maatregel afdoende. Het verdriet, de onmacht, de angst worden er niet door weggenomen. Daar is het strafrecht ook niet voor bedoeld; wij hebben het straffen immers geïnstitutionaliseerd om het in de plaats te stellen van eigenrichting. Dat is een onderdeel van onze beschaving. Een belangrijk onderdeel van die beschaving is ook dat wij voor slachtoffers van ernstige misdrijven traumabehandelingen hebben ontwikkeld die heel effectief kunnen zijn: Eye Movement Desensitization and Reprocessing