Wel seks, geen kinderen

Steeds meer vrouwen stoppen met de pil terwijl ze niet zwanger willen worden. Wat is er aan de hand? Maartje ging op onderzoek uit.

Ik ben eind twintig, heb tien kinderen bij zeven verschillende mannen en woon als alleenstaande moeder in een Vinexwijk. Als Peter, Tiemen, Eva, Soof, Kelly, Doortje, Abel, Emma, Wouter en Iris slapen, klus ik bij als artistieke webcam-milf.

Zo zou mijn leven eruit hebben gezien als de pil niet had bestaan, en ik nog altijd op mannen met bindingsangst zou vallen. Maar omdat uitvinder Max de Winter en de Vlaamse gynaecoloog Ferdinand Peeters zich meer dan een halve eeuw geleden verdiepten in de wondere wereld van hormonale anticonceptie, kan ik nu zoveel vrijen als ik wil, zonder mij zorgen te maken over nakomelingen.

Eigenlijk willen we allemaal hetzelfde: wel seks, maar geen kinderen. Zwanger worden hoeft (voorlopig nog) niet, of ten minste niet elke keer dat de man klaarkomt en er een eicel in de buurt is. Hoewel geslachtsgemeenschap oorspronkelijk is bedoeld om het voortbestaan van de mensheid te garanderen, hebben wij meestal geen seks omdat we de onbedwingbare drang voelen ons te vermenigvuldigen. Maar, als je denkt dat we dankzij de anticonceptiepil alleen nog maar van seks kunnen genieten, ben je waarschijnlijk een man. Voor jou schrijf ik dit artikel.

Om mij heen zijn steeds meer vrouwen ontevreden met het huidige aanbod van anticonceptiemiddelen. Er is een grote kans dat dit in jouw omgeving ook speelt, al had je dat misschien nog niet door. Een overzichtje: voor vrouwen is er de pil (in verschillende vormen en varianten), de Nuvaring, een koper- of hormoonspiraaltje dat in de baarmoeder zijn werk doet en een implantaat met hormonen dat onder de huid van de bovenarm wordt geschoven. Voor mannen en vrouwen is er sterilisatie en natuurlijk het condoom.

Van wondermiddel naar onderdrukker De meeste mannen houden niet van condooms. Wanneer vrouwen ook niet meer van hormonale anticonceptie houden, kan dat voor problemen zorgen. Zoals Hadley Freeman ook in dit artikel in The Guardian beschrijft, kiezen steeds meer jonge vrouwen voor onbetrouwbare en ouderwetse methodes van geboortebeperking. Zij sturen hun scharrel vrolijk voor het zingen de kerk uit en nemen het risico op zwangerschap voor lief.

Je vraagt je als man nu wellicht af wat deze vrouwen bezielt. Nederland stond altijd bekend als een pilland, en nog altijd gebruiken relatief veel vrouwen een vorm van anticonceptie. Ongeveer de helft van hen slikt de pil. Toch is dit aantal de afgelopen jaren gedaald, van 36% in 2009 naar 32% in 2012. Deze pilgebruiksters zijn niet massaal in de overgang en willen ook niet allemaal een kind. Zij zijn gestopt omdat de voordelen niet meer opwegen tegen de nadelen. De vraag is wat deze omslag heeft veroorzaakt.

Toen farmaceutisch bedrijf Organon in 1962 de Lyndiolpil op de markt bracht, werd dit gezien als een wondermiddel. Tot dan toe moest men vertrouwen op periodieke onthouding en coitus interruptus. Condooms bestonden wel, maar het gebruik ervan werd op religieuze gronden afgekeurd. Door dagelijks hun temperatuur op te nemen en hun cyclus bij te houden, probeerden vrouwen te achterhalen wanneer zij vruchtbaar waren en dus geen gemeenschap konden hebben. Precies zoals mijn vriendinnen dat nu ook doen, alleen bestonden er toen nog geen apps. Deze methode bleek niet erg betrouwbaar. Gezinnen werden groter en elke nieuwe nakomeling zorgde voor meer armoede. Huisartsen zagen deze ellende van dichtbij en aarzelden daarom niet om de wonderpil voor te schrijven zodra deze in Nederland werd geïntroduceerd. Eindelijk konden we vruchtbaarheid controleren.

In mijn omgeving zeggen vrouwen dat ze zich beperkt voelen door de pil, maar in de jaren zestig werd het wondermiddel door de feministische beweging omarmd omdat het vrouwen zou bevrijden. En toen ik op de middelbare school zat, was de pil zo vanzelfsprekend dat meisjes al om een recept vroegen nog voordat ze wisten door wie ze ontmaagd wilden worden. De hormonen werkten goed tegen puistjes en het gerucht ging dat je er grotere borsten van kreeg. Als je de pil slikte, hoorde je erbij. Tegenwoordig heeft de pil een even slecht imago als frisdrank, roken of ontbijten met croissantjes.

Onlangs kwam een aantal types anticonceptiepillen in het nieuws omdat ze een verhoogde kans op trombose in benen, hart en hersenen zouden veroorzaken. ( Hier lees je daar meer over.) Deze bijwerking wordt echter door geen van mijn vriendinnen genoemd als reden om de pil af te zweren. Ze hebben last van stemmingswisselingen, gewichtstoename, een verlaagd libido, misselijkheid, hoofdpijn, pijnlijke borsten. Dit worden ‘zachte bijwerkingen’ genoemd, ongemakkelijk maar geen gevaar voor de gezondheid. Toch slikken steeds meer vrouwen liever af en toe een morning-afterpil dan dat ze hun vruchtbaarheid controleren met hormonen. Word je daar een beetje zenuwachtig van? Lees dan verder op Hard//Hoofd