Wet op registratie van allochtonen bestaat al lang

Sinds 1995 kent ons lieve vaderland de Wet Bevordering Evenredige Arbeidsdeelname Allochtonen (Wbeaa), die werkgevers met meer dan 35 personeelsleden verplicht een etnische registratie aan te leggen van hun personeel.

Het was een initiatief van Rosenmüller (GroenLinks), Groenman (D66) en Dijkstal (VVD). De initiatiefnemers hoopten zo bedrijven aan de schandpaal te nagelen die te weinig allochtonen in dienst namen. De werkgevers maakten veel bezwaar tegen deze registratie, zoals blijkt uit dit artikel , dat Rosenmüller, en Groenman voor de Volkskrant van 11 mei 1994 schreven samen met het PvdA-kamerlid Apostolou en Annelize van der Stoel, tegenwoordig VVD-bestuurster in het Amsterdamse stadsdeel Centrum.

Ik was destijds fel tegen deze wet. De bedoelingen waren misschien wel goed, betoogde ik, maar je weet nooit wie er later aan de macht kwam en wat die dan met deze gegevens ging doen.

Ik kreeg zo’n formulier in het kader van de WBEAA voorgelegd. De bedoeling van dit formulier was om mij te definiëren op grond van het geboorteland van mijn ouders. Dit deed sterk denken aan de vraagstelling op de Ariërverklaring. Gij kinderen van het Studiehuis, zoek zélf op wat dat was.

Ik legde het formulier dus terzijde. Als men mij ooit bijvoorbeeld op straffe van ontslag zou dwingen het toch in te vullen, dan was het antwoord op de vragen duidelijk: het is mij onbekend, waar mijn ouders geboren zijn. Ik was er niet bij.

De precieze vraagstelling vindt U onderaan deze instructie van de gemeente Rotterdam. Die schiep overigens ook de mogelijkheid om de antwoorden te weigeren. Dat leverde ze ongetwijfeld een lijst op van mensen die als ik om principiële redenen geen gegevens wensen te verstrekken over hun afkomst. Ook dat kan van pas komen als straks de volksvijanden moeten worden geïdentificeerd.

Onze wetgeving is soms enger dan de meeste burgers denken. Gelukkig hebben de meeste werkgevers die wet genegeerd. Tenminste dat hoop ik.

Naschrift (20:30):

Ik moet iets zeer wezenlijks aan mijn opiniestuk toevoegen, waardoor de slotzin minder gewettigd wordt. De door mij aan de kaak gestelde wet is aan het eind van de jaren negentig van naam veranderd. Hij stond sindsdien bekend als de wet Samen. Deze wet is in 2004 ingetrokken, niet omdat het niet aangaat om mensen op grond van hun etnische afkomst te registreren, verre daarvan, maar omdat hij volgens het tweede kabinet Balkenende zijn werk gedaan had en omdat het kabinetsbeleid was om de regeldruk op werkgevers te verminderen. Het gebeurde dus op praktische en niet op principiële gronden. Wie heeft ons verlost van de wet SAMEN? Ere wie ere toekomt. Dat was Mark Rutte, toen staatssecretaris voor sociale zaken.