Wie zegt dat lagere lasten op arbeid meer werk oplevert?

Nou, ze zijn het eens hoor, de Kamerleden. De belasting op arbeid moet omlaag want dan komen er meer mensen aan het werk. En als we toch bezig zijn, dan pakken we meteen die rare vermogensrendementheffing aan. Het is toch onrechtvaardig dat burgers worden aangepakt op grond van fictieve verdiensten, die er in werkelijkheid helemaal niet zijn. Hebben de volksvertegenwoordigers in brede meerderheid besloten om te stoppen met hun drie-procentsflauwekul? Willen zij voor de goede zaak het financieringstekort eens flink laten oplopen? ‘Mitnichten’, zoals onze solide oosterburen het uitdrukken. Voor geen meter. Absoluut niet.

Sinterklaas Die drie procent zijn net zo heilig en onaantastbaar als de bewering dat lagere lasten meer werkgelegenheid opleveren. Wie het panorama van verlangens en taboes overziet, kan maar tot één conclusie komen: de verschuiving van de belastingen – een verlaging zit er niet in, dat is een irreële wensdroom, dat is geloven in Sinterklaas – gaat in de richting van accijnzen, BTW en andere heffingen. Je kunt met een beroep op de gezondheid de belasting op alcohol en tabak nog eens flink de hoogte in jagen. Je kunt eindelijk die vettaks er doordrukken. Dat is nog maar het begin: energie (inclusief benzine) afvalverwerking en reizen bieden de minister van Financiën ongekende mogelijkheden die nog niet zijn beproefd. Maar dat is allemaal klein bier. Echt zoden aan de dijk zet een hervorming van de BTW. Je verhoogt die of je schrapt eenvoudigweg het lage tarief zodat je ook voor brood en boeken de volle mep moet betalen, niet slechts die luizige zes procent.

Bestedingsruimte Zulke maatregelen vormen een stevige aanslag op de vrije bestedingsruimte van de gemiddelde burger. Zijn inkomstenbelasting en zijn sociale premies zijn misschien wel gedaald maar dat maakt nauwelijks verschil voor het nettobedrag dat maandelijks op zijn rekening verschijnt. Anders wordt arbeid voor de werkgevers immers niet goedkoper. Tegelijkertijd is het leven er een stuk duurder op geworden. Met al die nieuwe indirecte heffingen stijgen de prijzen en daarmee daalt de feitelijke koopkracht. De middenstand – van de winkelstraten én het internet – kampt met dalende omzetten. Vanwege de BTW en de ontmoedigingsheffingen vliegt het geld de mensen uit de portemonnee. De consument houdt de hand op de knip want anders is die binnen een paar dagen leeg. De binnenlandse vraag loopt derhalve terug. V&D legt definitief het loodje en de bekende carroussel van bezuinigingen en inkrimpingen komt weer op gang.

Steeds schokkender prijskaartje Daarom is het nog maar de vraag of een verschuiving van de belasting op arbeid naar heffingen op consumptie wel meer werk oplevert. En of de mensen er zoveel gelukkiger op worden als er een steeds schokkender prijskaartje komt te hangen aan de mooie dingen des levens. De logica van het Binnenhof is zelden de logica van de economie. Dat lage belasting op arbeid meer banen oplevert, is een geloofsartikel uit het moderne vooruitgangsgeloof maar er ligt net zo min bewijs voor als voor de wederopstanding des Heren die wij dit weekend vieren met rituele bezoeken aan de woonboulevard. Kijken, kijken niet kopen. Dat gaat de verhoopte effecten van de belastinghervorming de das omdoen.

Beluister dit opiniestuk hier 

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)

Cc-foto: Ook de hertog van Alva hervormde de belastingen. Dit dachten de belastingbetalers van 1570 ervan.