Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

‘Ik wil dat ze zien hoe goed we zijn’

  •  
02-09-2017
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
6961862053_ecdf18a509_z

© cc-foto: Roel Wijnants

Het is mooi als kunstenaars zich uitspreken over de waarden die we belangrijk vinden in onze samenleving
‘Ik wil dat ze zien hoe goed we zijn’, zei Gijs Scholten van Aschat als nieuwe voorzitter van de Akademie van Kunsten maandag in een interview in de Volkskrant. Hij raakt daar precies de kern van wat er in de politiek en ook bij veel werkgevers mist. Respect en waardering voor vakmanschap. Niet alleen voor de kunstenaars, maar ook voor de basisschoolleraren en de heftruckchauffeurs bij Jumbo. Al die beroepen staan onder druk doordat diegenen die over het geld gaan niet zien wat deze mensen bijdragen aan de supermarkten, de scholen en de samenleving.
Scholten van Aschat houdt een pleidooi voor het nieuwe wij-gevoel. Hij vindt dat het individualisme op hol is geslagen en dat het systeem van marktdenken en onderlinge concurrentie te veel slachtoffers heeft gemaakt. Samen met andere kunstenaars betoogt hij dat er meer aandacht moet komen voor het collectief. Zij zijn voor een gezamenlijk engagement en voor een duidelijke stem van minderheden. De topacteur vertelt aan de Volkskrant over Nederlandse politici die zich nauwelijks in de theaters laten zien, met als triest dieptepunt een CDA-Kamerlid dat vindt dat hardlopen hetzelfde reflecterende effect heeft als kunst, maar dat hardlopen ten minste gratis is.
De gevolgen van het gebrek aan erkenning zijn groot, zowel voor de samenleving als het individu. Scholten van Aschat heeft het over acteurs die mooie dingen maken, noodgedwongen zzp’er zijn, moeten concurreren met honderden anderen en daardoor maar net kunnen rondkomen. Op hun dertigste zijn zij al opgebrand. Toen ik dit las, moest ik denken aan de gesprekken die ik de afgelopen tijd voerde met truckers, heftruckchauffeurs en orderpikkers van de distributiecentra van Jumbo. Hun arbeidsvoorwaarden liggen voortdurend onder druk. Een van hen vertelde mij: ‘Toen ik twintig jaar geleden begon met werken, werd ik behandeld als mens. Later als nummer. En nu… tja… hoe zal ik het zeggen. Als ik later met pensioen ga, dan hangt Jumbo de vlag uit. Dan kunnen ze een goedkoper iemand mijn werk laten doen’.
Er moet iets veranderen. En we hebben mensen als Gijs Scholten van Aschat nodig die het verhaal vertellen van hoe het óók kan. Misschien dat hij de standpunten van de politici en werkgevers die de potten met geld en winst beheren niet snel verandert. Maar hij kan de mensen die ook willen dat waardering en respect terugkomen, een stem geven en sterken in hun mening. En die mensen zijn toevallig wel in de meerderheid.
Het is mooi als kunstenaars zich uitspreken over de waarden die we belangrijk vinden in onze samenleving. Zo vinden schrijvers ware woorden, brengen acteurs bezieling en maken tekenaars beelden die mensen aanspreken. Misschien kon Pieter Jelles Troelstra, een van onze grootste socialistische leiders, mensen met zijn toespraken beroeren, doordat hij naast politicus ook dichter was. En wellicht hebben het peace-teken van de Britse ontwerper Holtom en de ban-de-bom-cartoon van onze eigen Opland er aan bijgedragen dat de vredesbewegingen uit de vorige eeuw in ons collectieve geheugen gegrift staan.
Dus: een staande ovatie van bondgirl voor Gijs Scholten van Aschat, voor zowel zijn woorden op het toneel, als zijn woorden op de barricade.

Meer over:

opinie, economie, kunst
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.