Wouter en Jan Peter

Als de kemphanen aan de tafel van Pauw en Witteman plaats nemen, kort voor de uitzending nog stevig geadviseerd door hun voorlichter, ontstaat er een aangename nerveuze sfeer die de verwachting wekt dat er elk moment iets kan gebeuren. Zo moet televisie zijn.

Ik weet nog niet hoe vaak Balkenende en Bos de degens zullen kruisen, maar het spreekt voor zich dat het deze duels zullen zijn waar de meeste aandacht naar uit gaat. Ook die van mij. Toch zit er een onaangenaam element in dat treffen.

Bos en Balkenende hebben de afgelopen drie jaar verzuimd echt te investeren in hun persoonlijke relatie en hoe triviaal dat ook lijkt, voor een groot deel ligt daar de oorzaak van de val van het kabinet. Bij de start van het kabinet hebben ze afgesproken elkaar wat vaker in de privesfeer te spreken maar bij mijn weten is dat er niet of nauwelijks van gekomen. Geen zin in, of de zin er niet van ingezien. Diep wantrouwen was het gevolg dat als een gevaarlijk gezwel de coalitie bedreigde en zijn oorsprong vond in de krakkemikkige relatie tussen de twee leidsmannen. Natuurlijk waren er ook de politieke verschillen. Zeker, er waren ook de stokers in beide kampen maar die hadden geen vat kunnen krijgen op de samenwerking als Jan Peter en Wouter elkaar wat aardiger hadden gevonden.

Er zijn al heel wat psychologische analyses van de koude grond verschenen over de reden van hun wederzijdse afstandelijkheid, iets over een christelijke achtergrond, iets over rechtlijnigheid, iets over onzekerheid, het zal allemaal wel een beetje waar zijn. Maar laakbaar is dat politici die het land door een crisis moeten leiden niet de moeite hebben genomen om, als betrof het een therapie, week na week, maand na maand dat wantrouwen onder handen te nemen tot er een werkbare situatie ontstond die minstens vier jaar zou kunnen duren. Naast het overbruggen van politieke meningsverschillen zal de komende maanden het bouwen aan goede persoonlijke verhoudingen beslissend zijn voor het tot stand komen van een kabinet. Mocht dat niet lukken dan moeten de kemphanen misschien worden vervangen door mensen die elkaar beter liggen. In het landsbelang.