WTF, Beyoncé?

Onlangs schreef zangeres Beyoncé een redelijk nietszeggend artikel over wat ik voor het gemak maar even economisch feminisme noem, in The Shriver Reports. Diverse media roemden de popdiva omdat ze nu eens luid en duidelijk een standpunt in het debat rondom vrouwenemancipatie innam. Anderen, waaronder ik, waren wat minder onder de indruk. Niet dat het een slecht stuk was, mijn kritiek was meer van het schoenmaker-blijf-bij-je-leest niveau. Desalniettemin laaide er een discussie op. Heel even ging het over de inhoud – over hoe onrechtvaardig het is dat veel vrouwen nog steeds minder verdienen dan mannen in gelijkwaardige functies – maar al snel keerde het tij en werd Beyoncé zelf onderwerp van discussie.

Want wat weet een vrouw die onder meer zingt ‘if you liked it than you should’ve put a ring on it’ nu helemaal van feminisme? Het huwelijk is hét teken van onderdrukking; in ruil voor een ring wordt de vrouw eigendom van de man. Hallo, Beyoncé, dat is natuurlijk niet de bedoeling.

De serie non-argumenten om een vrouw die spreekt over feminisme onderuit te halen werd gevolgd door te stellen dat Beyoncé zelf een goed doorspekte bankrekening heeft. Dan is praten over economische gelijkwaardigheid wel heel makkelijk. Nee, je moet arm zijn, of in ieder geval een redelijk modaal inkomen hebben om mee te mogen praten. Wie te veel geld verdient nemen we niet meer serieus.

Nadat ik dit artikel op de Huffington Post las over het optreden van Jay-Z en Beyoncé bij the Grammy’s bevond ik me even in het ‘WTF, Beyoncé-kamp’. De video had ik weliswaar al gezien, maar behalve het slechte playbacken en haar fantastische lichaamsvormen, zijn de lyrics me niet bijgebleven. Welnu, zij en hubby Jay-Z rappen samen: ‘I’m Ike Turner, turn up/ Baby know I don’t play/ Now eat the cake Anna Mae’.

In de biopic ‘What’s love got to do with it’ is te zien hoe de echtgenoot van Tina Turner (geboren Anna Mae), haar dwingt cake te eten door het in haar gezicht te stoppen. Wanneer een medewerker haar probeert te helpen, keert Ike zich tegen haar. De film draait om de gewelddadige relatie van Tina en Ike Turner. Aangezien huiselijk geweld wereldwijd nog steeds veel voorkomt, is het meezingen van juist deze lyrics niet alleen een klap in het gezicht van Tina Turner, over wier geschiedenis het hier gaat, maar ook nog eens een van de meest onfeministische moves die je als newborn-feminist kunt maken, aldus de auteur van het artikel.

Tot zover de terechte kritiek.

Waar ik achteraf gezien het meest moeite mee heb zijn de reacties op het artikel (surprise!). Sommigen vonden het artikel onzinnig want door Beyoncé terecht te wijzen – hoe misselijk de lyrics ook zijn – ondermijn je het vrije feminisme: de popdiva moet zelf lekker weten hoe ze strijd voor gelijkwaardigheid. Ofwel: het grootste probleem van feminisme zijn de feministen zelf, doordat ze te radicaal anderen terecht wijzen en willen vertellen hoe het moet. Zure doorgeschoten feministen vervuilen het debat. Daar zit zeker wat in, maar wanneer is kritiek leveren dan wel geoorloofd? Moeten we immer het hoofd buigen voor Queen B, zolang zo ook nog fantastische nummers schrijft als ‘Who run the world? Girls’? Heeft ze met haar nieuwe semi-feministische album genoeg credits opgebouwd om met Jay-Z mee te mogen huppen op zijn teksten over vrouwenmishandeling?

Oh, hold up.

Jay-Z is de SCHRIJVER van de lyrics.

Waarom hebben we het over Beyoncé? Het is een beetje als het optreden van Miley Cyrus. Zij kreeg vanwege haar twerk alle kritiek, terwijl de misogyne Robin Thicke genoot van het uitzicht.

Dit artikel verscheen ook op Hasna.nl