Yom Kippoer, Offerfeest en dierendag

Het is kwart over zes en het begint al een beetje te schemeren. “Waar is Tariq? Is hij nog in Bethlehem?” Tariq’s broertje is ongerust. Over een uur begint het joodse Yom Kippoer feest en dan mogen er geen auto’s meer op straat rijden! Tariq is denk ik nog in Beit Sahour, waar wij een café runnen. Beit Sahour is een Palestijns dorp dat in de Westbank achter de muur ligt. Wij wonen in Oost Jeruzalem, aan de Israëlische kant van de muur, maar wél in de Westbank, tussen twee Israëlische nederzettingen in. Dan is het niet verstandig om na zonsondergang tóch auto te gaan rijden. Afgelopen jaren zijn er verschillende automobilisten bekogeld met stenen door streng gelovige joodse kolonisten.

Ik bel Tariq. “Waar ben je?” Hij is nog in Bethlehem. “Hoe kom je thuis dan?” Ik neem zo een taxi naar de checkpoint en dan loop ik wel naar huis. “Maar de checkpoint is toch dicht vandaag?” Nee, de checkpoint is vandaag alleen gesloten voor Palestijnen uit de Westbank die een vergunning voor Jeruzalem hebben, maar voor toeristen en Palestijnen uit Jeruzalem is hij wel open. Morgen is de checkpoint de hele dag gesloten.

Nog een uurtje en dan zullen we het voor 24 uur noodgedwongen zonder auto moeten stellen en dus kunnen we morgen ook niet naar ons werk in het café.

Het toeval wil bovendien dat dit jaar het islamitische offerfeest en het joodse Yom Kippoer op dezelfde dag vallen.

Het Offerfeest is het tweede grote feest in de islam. Het wordt gevierd ter nagedachtenis aan Abraham, die bereid was zijn zoon te offeren in opdracht van God, maar toen God zag dat Abraham wilde gehoorzamen, stuurde hij een ram en gaf hem de opdracht om zijn zoon in leven te laten en de ram te slachten. Dit feest is elk jaar 70 dagen na de vastenmaand Ramadan.

Yom Kippoer vertaalt zich als de dag van de verzoening en wordt als de belangrijkste en heiligste dag beschouwd in het jodendom. Het was de ene dag in het jaar dat de hogepriester de allerheiligste plaats in de tempel in Jeruzalem betrad om te pleiten voor het joodse volk. Op Yom Kippoer wordt er 24 uur lang niet gewerkt, niet gegeten en gedronken en geen auto gereden. De mannen brengen het grootste deel van de dag door in de synagoge om te bidden.

Morgen vallen beide feestdagen dus op dezelfde dag. En terwijl er geen auto’s mogen rijden op Yom Kippoer, is het tijdens het Offerfeest voor moslims de traditie dat de mannen al hun vrouwelijke familieleden bezoeken. Ze gaan naar hun uit huis wonende zussen, naar tantes en nichtjes en drinken daar een kopje koffie, thee of een sapje en geven wat geld cadeau.

Aangezien een deel van mijn schoonfamilie niet in het dorp woont en dus normaal gesproken met de auto bezocht wordt, zal deze traditie morgen worden doorbroken. Want om vanuit Beit Safafa naar Bethlehem te rijden zal men altijd langs één van de twee joodse nederzettingen moeten rijden en afgelopen jaren is gebleken dat dit niet zonder gevaar is.

Inmiddels hoor ik van de moskee de oproep tot gebed en bij de buren in de tuin meen ik het geluid van een blatend schaap te herkennen. Die zal het daglicht waarschijnlijk niet meer zien.

En zaterdag is het Dierendag in Nederland. Dat is geloof ik meer mijn ding.

P.s. Voor mijn trouwe lezers: wij hebben afgelopen woensdag eindelijk na ruim 7 maanden het geboortecertificaat met ID nummer voor onze dochter Louisa gekregen! Over een paar weken heeft Louisa een paspoort en komen wij op bezoek in Nederland!

Kristel Letschert komt oorspronkelijk uit Utrecht, maar woont en werkt al een aantal jaar in de Palestijnse gebieden. Vanuit Beit Safafa, een Palestijns dorp aan de Israëlische kant van de muur, houdt ze voor Joop wekelijks een blog bij over wat het betekent om, getrouwd met een Palestijn, op de Westbank te wonen.