Zijn het nou van die gekke vragen van Beukering?

Rond Toine Beukering, kandidaat van de FvD om voorzitter te worden van de Eerste kamer, is een heel rare rel aan de gang. In De Telegraaf van zaterdag staat een gesprek met deze brigadegeneraal b.d., dat bij de fanclub van Baudet nogal wat ophef veroorzaakt. Dat komt omdat de interviewers, de grote Wouter de Winther himself en Inge Lengton niet alles voor zoete koek slikten wat ze te horen kregen. Ze geven van hun bevreemding prijs als de krijgsman in ruste te zeer uit de bocht liegt. Dat wordt in kringen van extreem-rechts niet gepikt. Zulke dingen verwachten ze niet van hun Telegraaf.

Makke lammetjes Waar gáát het in hemelsnaam over? De brigade-generaal b.d. zegt op een gegeven ogenblik dit: “Ik ben een groot fan van Napoleon. Als u bij mij thuis komt, ziet u allemaal Napoleon-beeldjes. Maar een vergelijking met de Tweede Wereldoorlog? Daar ben ik niet van. Dat is een van de redenen geweest dat ik in dienst ben gegaan. Ik heb als klein jongetje een boekenkast vol gelezen over de Shoah. Ik ben altijd geïntrigeerd geweest hoe dat toch kan. Dat de Joden – zo’n dapper strijdbaar volk – als makke lammetjes gewoon door de gaskamers werden gejaagd. Dat heeft me altijd gefascineerd. Ik heb nooit het echte antwoord gevonden. Maar een ding voor mij: dat nooit meer. Daarom heb ik 40 jaar een uniform gedragen en ben ik over de hele wereld gereisd.” Wat bedoelt u met makke lammetjes? “Nou, er is heel weinig verzet geweest. Verzet door de Joden. Ontsnappingen. Dat soort zaken. Daar zijn allerlei redenen voor, maar het is een triest verhaal dat nooit meer mag gebeuren.” Het Joodse volk is als makke lammetjes naar de gaskamer gegaan? „Afgevoerd, hè. Ze zijn niet vrijwillig gegaan.” Nou ja, ’makke lammetjes’ impliceert toch iets anders? „Er is weinig verzet geweest, heb ik gezegd.” Kunt u zich voorstellen dat mensen zich een hoedje schrikken als ze dit lezen in de krant? „Ik beledig daar niemand mee.” Nee? „Nee. En dat wil ik ook absoluut niet. Ik stond hier ook op de keppel-op-dag. Want ik ben daar van. Iemand mag van mij gewoon zijn hoofddoek dragen. Ze mogen ook een keppeltje op. Dat geloof uitdragen, is privé.” Is dit nou de goeie tactiek om senaatsvoorzitter te worden? Of realiseert u zich niet dat dat wel bijzondere uitspraken zijn? „Welke tactiek bedoelt u? Het is voor mij de reden geweest om in dienst te gaan.”

Thierry Baudet en professor Paul Cliteur zijn over deze vraagstelling zo uit hun slof geschoten dat zij meteen een reactie hebben geschreven waarin zij de losse pols van Beukering op één lijn durven stellen met het analytisch vermogen van de beroemde politicologe en filosofe Hannah Arendt, bekend om haar werk over totalitaire staten en de achtergronden van de Holocaust. Voor Wouter de Winther en zijn collega hebben ze geen goed woord over: “De twee journalisten van De Telegraaf, Inge Lengton en Wouter de Winther, zijn niet geïnteresseerd in een integer gesprek over een belangrijk ethisch vraagstuk, maar in reuring.”

‘Ontzettende zak’ Reuring is er inderdaad. Beukering wordt op grond van deze uitspraken in de geur van verholen antisemitisme geplaatst. Lodewijk Asscher is woedend. Eveneens in De Telegraaf zegt hij: “Ik vind het een ontzettende zak. Hij heeft in ieder geval zijn ruiten ingegooid als kandidaat voor het voorzitterschap van de Eerste Kamer.” Asscher vindt het gemeen om zo te oordelen over de joodse slachtoffers in de Tweede Wereldoorlog. Esther Voet, de hoofdredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad is ook boos. Zij beveelt Beukering dit artikel uit haar blad aan over het joodse verzet.

Het zou inderdaad goed zijn als Toine Beukering de boeken over de Shoah uit zijn jeugd nog eens opslaat, plus de grote hoeveelheden nieuwe literatuur die sindsdien zijn verschenen. Dan zal hij vaststellen dat er wel degelijk joods verzet is geweest en dat zij zich bepaald niet allemaal als makke lammetjes naar de gaskamers lieten sturen. Het meest spectaculaire voorbeeld daarvan is de opstand in het Ghetto van Warschau. Ook in Nederland zijn de nodige joodse verzetsstrijders actief geweest.

Legitieme vraag Niettemin stelde Beukering een legitieme vraag. Hoe kwam het dat nazi’s erin slaagden in twee of drie jaar zes miljoen joden af te slachten, voor een belangrijk gedeelte in daartoe speciaal ontworpen industriële complexen, waar zij massaal werden vergast? En dat dit geen grootschalig verzet uitlokte? Hoe kon het gebeuren dat zoveel joden zich inderdaad naar die slachtbank lieten leiden?

Nauwgezetheid Eén belangrijke oorzaak is in ieder geval het feit dat zij in de meeste gevallen geen kant op konden vanwege de niet-joodse omgeving. Zo hebben de Nederlandse instanties met nauwgezetheid meegewerkt aan de administratieve maatregelen waarmee de joden eerst ontrecht en onteigend werden en vervolgens uit hun huizen geplukt om via Westerbork de reis naar Polen te aanvaarden. De NS is keurig betaald voor het deel van het spoortraject dat onder haar verantwoordelijkheid viel. De maatregelen werden één voor één, stapje voor stapje, genomen zodat de omgeving kon wennen aan wat er met de joden gebeurde. Zo kon men leren dat normaal te vinden.

Een ander belangrijk antwoord op de vraag van Toine Beukering: de meeste joden geloofden dat tegenwerking de zaken voor hen alleen maar erger zou maken. Voorzichtig zijn, geen brutale mond opzetten, niet de aandacht op je vestigen, laten zien dat je niets kwaads in de zin had en wilde meewerken, dat was bijkans een tweede natuur geworden, dat waren massaal toegepaste overlevingsstrategieën.

Dit is een scherpe les geweest voor de overlevenden en de huidige generaties. Discriminatie moet nooit en onder geen voorwaarde worden geaccepteerd. De collectieve herinnering aan de Holocaust is daarnaast een belangrijk onderdeel van Israëls geestesmerk. Wat je er ook over moge denken, de joodse staat accommodeert niet. Zij betaalt elk geweld dubbel terug. Ze weten daar wat er gebeurt als je voor de lieve vrede maar een beetje terugkrabbelt in de hoop dat je dan met rust gelaten wordt.

Chaim Rumkowski, de oudste der Joden (zoals de nazi’s hem noemden) in het getto van Lodz dacht dat hij zijn mensen kon redden door zich voor de Duitsers onmisbaar te maken. De gettobewoners produceerden voor de Wehrmacht alsof hun leven er van afhing omdat hun leven er inderdaad van af hing. Rumkowski werkte zelfs mee toen de Duitsers joden die volgens de nazi’s niet productief genoeg waren naar Auschwitz begonnen af te voeren.

Op een gegeven moment moesten zelfs alle kinderen worden gedeporteerd behalve die van de joodse gettopolitie. Die wegvoering heeft inderdaad plaatsgevonden. Uiteindelijk gingen in 1944, toen het Rode Leger al in de buurt was, alle overlevenden alsnog naar de gaskamer. Rumkowski werd door Hans Biebow, zijn contactpersoon bij de Duitse overheid, persoonlijk naar de trein begeleid, waar ze netjes afscheid van elkaar namen.

Dat dus. Dáár liep het op uit.

Deze scherpe les is niet alleen van belang voor de huidige generaties joden maar voor alle groeperingen die discriminatie ervaren op grond van afkomst, etniciteit, seksuele voorkeur of levensovertuiging. Denk maar aan de door Thierry Baudet verspreide video waarop bekende dames uit de Duitse extreemrechtse scene doen alsof ze door moslims verkracht zijn. Dit soort dingen voorbij laten gaan, daarmee begint het dus.

In dit verband is ook dit een essentiële les: verdedig je zelf. Het is mooi om bondgenoten te hebben maar vertrouw nooit op andermans bescherming.

Al dit soort gedachten roepen de opmerkingen van brigadegeneraal b.d. Beukering op. Moeilijk valt in te zien waarom zijn klemmende vraag hem kwalijk genomen moet worden. Het is juist goed als een politicus in spe zich dit soort vragen stelt. Dat zou meer moeten gebeuren.

Napoleon Toch vergaloppeert Beukering zich ernstig in het gesprek met De Telegraaf maar dat hebben de interviewers niet opgemerkt. Hij noemt zich een bewonderaar van Napoleon. Napoleon, de slachter, Napoleon de generaal die zijn dienstplichtigen golf na golf het artillerievuur injoeg omdat hij ze altijd door nieuwe rekruten kon vervangen. Tot hij uiteindelijk na bijna twintig jaar oorlog alleen nog maar zestienjarigen kon dwingen op te komen.

Napoleon wiens krankzinnige tocht naar Rusland alleen al 50.000 jonge Nederlanders het leven heeft gekost. En dat op een bevolking van een kleine drie miljoen. Als je dat omrekent naar het inwonertal van nu, dan kom je ver boven de 300.000.

Massaal kreperen voor de eer en glorie van een omhoog gevallen Corsicaanse bendeleider, die zichzelf en zijn familie koninkrijken, paleizen en fortuinen verschafte. Voor een onderdrukker die mede-uitvinder is van vervalste plebiscieten en gemanipuleerde verkiezingen. Voor de man die de perscensuur tot hoeksteen maakte van zijn beleid. Van deze Napoleon is Beukering een bewonderaar Zo´n man moet geen voorzitter van de Eerste Kamer worden. De vragen die hij stelde over de holocaust zijn het probleem niet.

Naschrift: die opmerkingen over de MH17 laat ik wel aan een ander over.

Foto: Chaim Rumkowski in gesprek met zijn contactpersoon bij de Duitsers, Hans Biebow. Biebow is in Polen na een proces ter dood veroordeeld en opgehangen net als Rudolf Höss, de commandant van Auschwitz.