Zo goed is Facebook

Een aantal weken geleden verscheen in mijn tijdlijn op Facebook een foto van een mooie racefiets. Een vriend van een vriend van een vriend had de glimmende fixed gear met groen zadel en groene ketting van een junk op straat gekocht. De junk stond op het punt om het sieraad op wielen aan een ander door te verkopen, maar de jongen wist tussen beide te komen en betaalde de junk. Niet om het gestolen goed zelf te houden maar omdat hij wist dat het niet om “zomaar” een fiets ging. Dit was een secuur in elkaar gezette fixie, een zeer bijzonder exemplaar.

Hij bedacht een truc om de eigenaar terug te vinden. Op Facebook zijn liefhebbers van dit soort fietsen te vinden, zo was de eigenaar wellicht op te sporen. En ja hoor, de foto die hij met een oproep voor de rechtmatige eigenaar op Facebook plaatste werd in luttele ogenblikken honderden keren gedeeld. Bingo, twee dagen later konden de fiets en de zielsgelukkige eigenaar worden herenigd.

Ook ik deelde de foto met mijn vrienden. Prachtig vond ik het om iemand met één simpele klik te kunnen helpen en deel uit te maken van de magische werking van Facebook.

Normaal gesproken ben ik wat sceptisch over het sociale medium. De eigenaren van Facebook doen wat ze blieven met onze persoonlijke gegevens en passen de voorwaarden naar gelang aan. Zo kwam ik er dinsdagochtend achter dat iedereen tegenwoordig een Facebook-e-mailadres heeft. Zonder dat ooit zélf aangemaakt te hebben. Onder het kopje ‘privé gegevens’ staat nu in plaats van het door mij opgegeven e-mailadres een @facebook.com adres. Door dat soort ongevraagde en onprettige acties neig ik steeds vaker naar het opdoeken van mijn Facebook-activiteiten. Helemaal weggaan kan namelijk niet. Je Facebookprofiel valt niet te verwijderen maar kan alleen ‘inactief’ worden gemaakt.

Vervolgens gebeurde dit: Ik kwam op Facebook een foto tegen van een jongen en een meisje op een fiets in Amsterdam. Bijschrift: de jongen was zijn camera verloren in de trein. De vinder vermoedde dat de jongen op rondreis door Europa was, dat bleek althans uit de foto’s op de camera. Hij wilde het toestel graag teruggeven. Of iedereen de foto even wilde delen met zijn of haar vrienden.

Daar waar de foto van de fiets honderden keren werd gedeeld, ging deze écht viral. Binnen enkele uren werd hij meer dan vijftigduizend keer gedeeld. Nog geen dag later en de rechtmatige eigenaar was gevonden: een jongen uit Canada die inderdaad een rondreis maakt door Europa. Hij krijgt zijn camera met meer dan 2800 foto’s terug.

Weer een gelukkige verliezer en vinder.

Ondanks de beroerde praktijken van Facebook op het gebied van privacy valt niet te ontkennen dat het een prachtig medium. Het medium geeft ons een ontzettende kracht. Het bedrijf mag wellicht niet altijd best met onze belangen omgaan, maar we kunnen elkaars belang er wel mee dienen. Mijn vertrouwen in de mensheid is dankzij de lieve mensen op Facebook hersteld. Dat mag wat mij betreft vaker en meer gebeuren. Het geklungel met privacyinstellingen is me dat wel waard.

Share en Like!