Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Zo moet je seksisme aanpakken

  •  
27-01-2014
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Het klinkt allemaal erg intellectueel, maar La Vénus à la Fourrure is vooral bedoeld om te amuseren. En dat doet de film ook
Regisseur Roman Polanski is erg productief op zijn oude dag. Twee jaar naar het vileine Carnage komt hij weer met een toneelverfilming. Boze tongen beweren dat hij kiest voor deze snel te maken films om zijn hoge advocatenkosten te betalen, die hij heeft gemaakt tijdens zijn huisarrest in Zwitserland. Maar daarmee worden de artistieke kwaliteiten van La Vénus à la Fourrure tekort gedaan.
Het uitgangspunt van La Vénus à la Fourrure, gebaseerd op het Amerikaanse stuk van David Ives, is Polanski pur sang: twee karakters die in een afgesloten ruimte met elkaar zitten opgescheept. In dit geval gaat het om een actrice en een regisseur. Dit krijgt een extra laag omdat de vrouw wordt gespeeld door Polanski’s eigen vrouw Emmanuelle Seigner en man Mathieu Almaric het evenbeeld is van de jonge, rokkenjagende Polanski.
Regisseur Thomas, het archetype van de culturele elite, maakt een toneelbewerking van het sexy negentiende-eeuwse roman Venus in Fur. Actrice Vanda komt op de dag van de audities te laat en verregend binnenvallen. Thomas ziet meteen dat deze kauwgom kauwende ordi niet de juiste persoon is voor de rol van de sensuele godin, maar ze laat zich niet wegsturen. Als ze uiteindelijk toch auditie mag doen, blijkt ze plotseling onverwachts scherp inzicht te hebben in Thomas stuk en in Thomas zelf. Staat hier een natuurtalent, of is er iets anders aan de hand?
Er ontstaat een complex spel tussen Thomas en Wanda, waarbij hun echte dialogen en het stuk met elkaar vermengd raken, rollen worden gespeeld en omgedraaid, tot het op een gegeven moment niet meer duidelijk is wat nou wat is. De sfeer wordt hoe langer hoe meer surreëel. De kijker gaat vermoeden dat er bovennatuurlijke krachten spelen. Thema’s als macht, onderwerping en vrouwenhaat passeren de revue. Is Thomas stuk nou werkelijk kunst of gewoon een vulgaire fantasie van een alfamannetje die vrouwen wil overheersen. Het klinkt allemaal erg intellectueel, maar La Vénus à la Fourrure is vooral bedoeld om te amuseren. En dat doet de film ook. Maar er ligt een serieuze gedachte achter. De verhouding tussen regisseur en actrice is een geaccepteerde moderne vorm van mannelijke overheersingdrang over vrouwen. Polanski trekt het tapijt weg onder de voeten van dit gebruikt, husselt het door elkaar, bespot en eindigt met totale vernedering. Hij spaart zichzelf daarbij niet. Het is een wijze les voor feministen. Zo moet je seksisme aanpakken: zet het voor gek.
Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde, bespreekt op Joop wekelijks een film. Volg Bart ook  op Twitter

Meer over:

opinie, lekker
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.