Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Zomergast Romana Vrede opent nieuw seizoen met kwetsbaarheid in haar puurste vorm

  •  
03-08-2018
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
rvzg

© Romana Vrede bij Zomergasten (VPRO)

Oprechtheid wordt vaak verward met ongemak in een door mannen gedomineerde, strak geregisseerde wereld
Toen ik de recensies van De Volkskrant en Het Parool las over de eerste uitzending van Zomergasten 2018 waarin Janine Abbring en Romana Vrede met elkaar in gesprek gingen, voelde ik een enorme afstand. Een afstand tussen wat ik voelde en de opinie dat het ongemak tussen Janine en Romana deze aflevering tot mislukking bestempelde.
Oprechtheid wordt vaak verward met ongemak in een door mannen gedomineerde, strak geregisseerde wereld. Ik heb naar een gesprek gekeken tussen twee krachtige personen die zowel als gesprekspartners en als mensen aan elkaar gewaagd zijn. Een goed gesprek hoort te schuren, te confronteren en te verwarren. Dat kwetsbaarheid het thema van de avond was daar zijn de recensenten en ik het over eens. Maar dat kwetsbaarheid ver te zoeken was, dat durf ik te betwisten.
Ik zag kwetsbaarheid in haar puurste vorm: zenuwen voor een eerste uitzending niet krampachtig verbergen, je kind in de camera groeten, het durven bevragen van het gesprek tijdens de uitzending, ruimte maken voor twijfel, het ingaan tegen het protocol, een wedervraag stellen, elkaar om hulp vragen.
Charlie, de 15 jarige zoon van Romana met autisme was de onbetwiste ster van de avond. Zijn verhaal, vertelt door de blik van zijn moeder, heeft mij veel geleerd over deze ontwikkelingsstoornis en het stigma dat er aan kleeft. Nog niet eerder hoorde ik iemand vertellen over het gevoel dat je onrecht wordt aangedaan. Hoe het voelt als je kind je iedere dag slaat. Over de schaamte en het verdriet. Nog te vaak wordt gedacht dat het uiten van minder positieve emoties over een kind afbreuk doet aan de liefde. Romana durfde te laten zien dat het tegendeel waar is. Dat deze emoties naast elkaar bestaan. Eindelijk zag ik een genuanceerd beeld zien waar iedere ouder zich in bepaalde mate in zal herkennen.
Hoeveel Romana van Charlie houdt hoefde ze niet te benoemen. Dit werd duidelijk doordat Charlie bij ieder fragment aan bod kwam, tot irritatie van sommige recensenten. Zoveel aandacht voor je kind in een intellectueel programma als Zomergasten is blijkbaar not done.
Han Lips in het Parool: “Helaas bleef Vrede steeds terugkomen op haar vijftienjarige autistische zoon.” Deze opmerking getuigt niet alleen van gebrek aan respect en empathie maar ook aan scherpte. Han Lips mist de kernboodschap van deze aflevering. Dat haar zoon steeds terugkomt in het verhaal illustreert dat een autistisch kind opvoeden alle aandacht opeist en dat er geen ruimte is voor perfectie. Het is een zooitje, het is lelijk en het is zwaar. En misschien wist ik dat rationeel al, maar ik ben dat gaan voelen door het verhaal van Romana.
Laten we kijken naar wat er wel is, wat we wel hebben en kunnen. En spreek dat uit. Naar jezelf en elkaar. Dat is de spirituele boodschap die Romana samen met Janine over wist te brengen. Een mooier begin van het Zomergasten seizoen had ik niet kunnen wensen.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.