Zonne-energie blijft mistig

De politiek heeft ten onrechte weinig aandacht voor energie, en blijft maar debatteren over de zorgpremie. Het klopt dat zorg een belangrijke kostenpost wordt, maar ondertussen neemt energie iedere dag stilletjes een steeds grotere hap uit het huishoudbudget. Energie wordt net als de zorg op den duur onbetaalbaar. Gelukkig vraagt Rene Leegte van de VVD gisteren in de Volkskrant aandacht voor de dreigende ‘energie-armoede’ als gevolg van de stijgende energierekening. In plaats van de discussie te richten op een verlaging van de energierekening door zelf energie op te wekken, pleit Leegte voor verlaging van de rekening door grijze stroom en gas niet verder te belasten.

Met iedere prijsverhoging en heffing worden bijvoorbeeld zonnepanelen een betere investering, die zichzelf sneller terugverdienen.

Zonnestroom is voor veel huishoudens een zinvolle investering, als je je eigen stroom mag salderen. Diederik Samson pleit er al jaren voor om de eigen energie van collectieve projecten niet langer te belasten. Waar blijft Den Haag met de uitwerking van de plannen om “salderen op afstand” mogelijk te maken? Nu staan door belemmerende regelgeving de helft van alle mensen op de nieuwjaarsborrel- alle flatbewoners- nog met lege handen als het gesprek over schone eigen stroom gaat. Zonder eigen dak om zonnepanelen op te plaatsen, mogen zij de opgewekte zonnestroom alleen gebruiken voor het gezamenlijke verbruik, zoals portiekverlichting. En dat schiet niet op.

In de kabinetsplannen staat deze zin: leest u hem gerust net als ik drie keer, en realiseert u zich dan, dat hier in Haags jargon staat dat ‘salderen op afstand’ voortaan is toegestaan.

Het kleinschalig, duurzaam opwekken van (zonne-)energie waarvoor geen rijkssubsidie wordt ontvangen, wordt fiscaal gestimuleerd door invoering van een verlaagd tarief in de eerste schijf van de energiebelasting op elektriciteit die afkomstig is van coöperaties van particuliere kleinverbruikers, aan deze verbruikers geleverd wordt en in hun nabijheid is opgewekt.”

Particulieren die zelf geen geschikt dak voor zonnepanelen hebben mogen ze nu ook op een ander dak leggen, en de geproduceerde kilowatt uren verrekenen met de eigen energierekening (salderen). 

Maar hoe klein is ‘kleinschalig’? Hoe dichtbij is ‘in hun nabijheid’? En hoe laag is dat ‘verlaagde tarief’? Nu is de korting bijna 14 cent per kWh! Wat wordt verstaan onder ‘coöperaties’? Zijn dat ook VVE’s, buurtverenigingen, BV’s, maatschappen en stichtingen of alleen energiecoöperaties?

Ik hoop van harte dat door beantwoording van deze vragen de komende dagen in het energiedebat de Tweede Kamer een “Haagse Energie Lente” op gang brengt. Dat is beter dan te snoepen aan afspraken om in 2020 16 procent van de energie duurzaam op te wekken, gefinancierd door een opslag in de energierekening.

Roebyem Anders is ondernemer van een website over zonnepanelen. Volg haar ook op Twitter