Sigrid Kaag: Stelselmatig racisme al decennialang te zien

Waarom lukt het toch steeds niet om racisme uit te bannen? Die vraag wordt in het tv-programma Op 1 gesteld aan minister Sigrid Kaag (D66, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking). In het verleden heeft Kaag zich vaker uitgesproken over dit onderwerp, bijvoorbeeld in de Van Randwijklezing en de Abel Herzberglezing.

Volgens Kaag is er, zoals Mark Rutte eerder zei, sprake van systemisch of institutioneel racisme in Nederland, en hoeft men niet naar de Verenigde Staten te kijken om te zien hoe racisme een plek inneemt in de samenleving:

Ook vertelt Kaag dat ze de uitsluitingsmechanismen gericht op mensen met een niet-witte huidskleur en niet-westerse afkomst beziet door de ogen van haar man en kinderen. Haar man, van Palestijnse afkomst, werd toen het paar in New York woonde vaak aangezien voor de klusjesman. Haar kinderen die de achternaam van hun vader dragen, ondervinden ook daar hinder van. Zo besloot een van de kinderen na meermaals direct afgewezen te worden voor sollicitaties, de naam Kaag te gebruiken. Dat leverde direct wel uitnodigingen op.

Kaag geloof dat er in veel gevallen van racistische uitingen geen sprake is van kwade bedoelingen, maar eerder van onwetendheid en naïviteit. Ook zegt ze dat het niet aan de witte meerderheid is om te bepalen welke uitingen wel en niet kwetsend zijn voor mensen van kleur. De #BlackLivesMatter-demonstraties die inmiddels door het hele land plaatsvinden ziet Kaag dan ook als een positieve ontwikkeling, aangezien er volgens de minister “ook een gebrek aan kennis en bewustzijn van hoe wij als samenleving in elkaar zitten” is. De demonstraties kunnen helpen dat bewustzijn te vergroten.