Vandaag wordt hij gelanceerd, niemand heeft hem nog geproefd , maar in de voorbeschouwing komt de pers al superlatieven tekort. De stamcelburger, die in Londen op een nog geheime locatie aan een select gezelschap van internationale journalisten getoond wordt, heeft alle ingrediënten die het gerenommeerde publiciteitsbureau Ogilvy PR noodzakelijk achtte voor maximaal effect.

Er is discussie ontstaan over de vraag of vleesvervangers de naam mogen dragen van het vlees dat ze vervangen. Niet omdat het een nieuw gebruik betreft. Het Oorlogskookboek, dat in 1918 werd uitgegeven door Meulenhoff te Amsterdam “Eenvoudige handleiding ter bereiding van smakelijke, voedzame gerechten en vleesloze schotels uit de thans beschikbaar zijnde levensmiddelen met pracktische ervaring samengesteld door een Hollandsche huisvrouw”, bevatte al recepten voor schijngehakt waar geen vlees aan te pas kwam. En in vrijwel elke supermarkt zijn al sinds jaar en dag vegetarische hamblokjes, vegetarische worsten en vegetarisch gehakt te koop, doorgaans op basis van soja.

Nu de graanoogsten opnieuw bedreigd worden, de prijzen naar ongekende hoogte stijgen en de Europese graanvoorraad gedaald is naar een historisch dieptepunt, klinkt er een nieuwe roep om de vleesconsumptie te verminderen. Immers voor de productie van 1 kilo vlees is tot wel 7 kilo graan nodig, nog afgezien van de immense hoeveelheden zoetwater, de aantasting van de biodiversiteit, gevaren voor het klimaat, kap van het regenwoud en andere onheilspellende neveneffecten.