Het grote speculeren is in volle gang. Wat wordt de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen? Wie wordt de nieuwe Premier van Nederland? Ik word er een beetje moe van. Zo publiceerde het linkse Vrij Nederland vorige week een artikel over De Heilige Job, de gedroomde nieuwe Minister President. En in diezelfde week komt het rechtse, neoconservatieve Elsevier met het artikel De Droom van Links – Waarom het lang niet zeker is dat Job Cohen Premier wordt. Het mooie van speculeren is dat het alle richtingen uit kan gaan. En dus schrijven ze maar wat ze zelf het liefst zouden zien gebeuren. En is het vaak gebaseerd op luchtfietserij.

Wij moeten lid worden van het CDA. U leest het goed: u en ik. Nu nog. Vandaag. Zo snel mogelijk, er is geen tijd te verliezen! Dat Balkenende IV een voortijdige dood gestorven is, is eerder opmerkelijk dan schokkend nieuws en met alle perikelen van de afgelopen drie jaar zou je zelfs kunnen stellen dat ze het nog lang uitgehouden hebben. Die JP… (Is dit geen persoonlijk record?) Maar nu het zo ver is, is het eigenlijk een stommiteit dat we ons niet al eerder voorbereid hebben. Met de kennis van nu.

Dat Geert Wilders momenteel door het OM vervolgd wordt voor het zaaien van haat, brengt ons opnieuw op het discussiepunt dat Nederland al enkele jaren in haar greep houdt: wat mag je wel, en wat mag je niet zeggen?

Met mensen als Wim Kok, Hans van Mierlo, Frits Bolkestein en Gerrit Zalm. Grote staatsmensen die jaren lang de toon zetten in de Nederlandse politiek en het poldermodel ontwikkelden. Een concept dat in de hele wereld geprezen werd en wordt, maar in Nederland door populisten als Fortuyn, Verdonk en Wilders inmiddels vakkundig om zeep geholpen is.