Op zaterdag 29 december vindt de tweede editie van de New World Summit plaats, een serie conferenties in ‘alternatieve parlementen’, die georganiseerd zijn voor vertegenwoordigers van organisaties die worden buitengesloten uit democratische processen, onder meer door gebruik van zogeheten ‘internationale terreurlijsten’. De recente zaak rond Sabir K. is een sprekend voorbeeld van Nederlandse staatsburgers die onder het mom van ‘terrorisme’ worden buitengesloten uit de rechtsorde.

Dit weekend voert een uit de Occupy-beweging voortgekomen tak met de naam ‘Occupy Campaign’ actie in onder meer de Jan van Galenbuurt in Amsterdam. Dat gebeurt naar Amerikaans model: met folders, banners, een huis aan huis team en een phonebank. Zie: www.occupycampaign.nl. Joop publiceert een aantal teksten van betrokkenen over Occupy, over de maanden op Beursplein, de doelstellingen van de Occupy beweging, dilemma’s en scenario’s voor de toekomst. Hier Jonas Staal over Occupy als keten.

Het afgelopen jaar werkte ik met een team architecten aan Politiek Kunstbezit III: Gesloten Architectuur. Dit project bestaat uit de gedetailleerde uitwerking van een scriptie die is geschreven door PVV-politica Fleur Agema (1976) ter afsluiting van haar masteropleiding architectuur aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Haar scriptie Gesloten Architectuur (2004) is een ontwerp voor een ambitieus nieuw gevangenismodel dat een gebied van 43 hectare zou moeten beslaan op het Hembrugterrein in de Zaanstreek. In mijn project, dat een publicatie, maquette, film en theatervoorstelling omvat, verdedig ik de stelling dat Agema’s model kan worden gezien als blauwdruk voor het samenlevingsmodel dat middels het huidige, door de PVV gedoogde regeringsbeleid wordt gerealiseerd.

Het zal moeilijk zijn het charmeoffensief van Joop van den Ende af te slaan. In zijn artikel ‘Cultuur levert bakken met geld op’ (NRC Next, Opinie, 23 mei) stelt de man die een veelheid van entertainmenthorror heeft geproduceerd, van obscene films als Spetters en musicalbewerkingen van populaire films als The Lion King tot oppervlakkige soaps als Goede tijden, slechte tijden, dat investeren in zijn spektakelmodel van blockbusterproducties ook voor kleinere theaters en muziekgezelschappen goed nieuws zou zijn.