Jorrit Nuijens Drieduizend euro per cliënt rekenen, terwijl alle buddies gratis werken betekent simpelweg hoge overhead
Als raadslid krijg je in tijd van bezuinigingen veel ontroerende emails. Vaak gaan die door merg en been. “De gemeente heeft onze subsidie stopgezet, als de raad ons nu niet red, dan….” Wat er na het woordje “dan” komt is vervolgens altijd verdrietig. Zo ook in het geval van de buddyzorg voor chronisch zieke homo’s, lesbo’s en transgenders. Was deze taak eerst belangrijk als stervensbegeleiding voor AIDS-patiënten, ook vandaag is buddyzorg nog relevant; zeer veel HLTB’s met chronische ziektes, vaak middelbaar of ouder, voelen zich gestigmatiseerd of zijn geïsoleerd. Uit de kast komen als homo met HIV of lesbo met hepatitis C is bijvoorbeeld niet makkelijk in een verzorgingshuis.