Dag van de brakke Arbeid

In veel landen wordt op 1 mei, de Dag van de Arbeid, niet gewerkt. In Nederland gaan we echter allemaal – ambtenaren, medewerkers van vakbonden en een enkele PvdA’er daargelaten – na het vieren van Koninginnedag gewoon weer aan de slag. Maar dat gaat alleen op voor wie werk hééft, uiteraard.

De Dag van de Arbeid is in veel landen een officiële feestdag, maar in Nederland niet. Op die dag wordt de invoering van de 8-urige werkdag gevierd of nog altijd bevochten. Met een aantal betogingen in Den Haag en Amsterdam en een bijeenkomst in het cultuurhuis de Brakke Grond, waar de rechten van Nederlandse werknemers centraal staan, zijn in Nederland de festiviteiten wel benoemd.

In Griekenland begint op deze Dag van de Arbeid een 24-uursstaking. De vakbonden hebben opgeroepen tot “massale mobilisatie”. De Grieken demonstreren tegen de harde bezuinigingen en belastingverhogingen die in het land worden doorgevoerd.

In Frankrijk vindt een massale bijeenkomst plaats in Parijs. Op rue de Rivoli zijn honderden mensen op de been. Marine Le Pen, de nieuwe BFF van Geert Wilders en tevens leidster van de extreemrechtse partij Front National leidt de betogingen. Haar partij grijpt 1 mei al jaren aan om te demonstreren in de straten van Parijs met als key-slogan ‘eigen werknemers eerst’.

Ook in de Spaanse steden is opgeroepen tot massaal protest. In Moskou zijn zo’n 70.000 Russen op de been gebracht door de vakbonden.

In de Turkse hoofdstad Istanboel kwam het woensdagochtend tot een confrontatie met de politie toen Turkse betogers het Taksimplein probeerden te bereiken. In de Bengaalse hoofdstad Dhaka zijn tienduizenden mensen op de been. Vorige week stortte nog een gebouw in waar een kledingfabriek in was gevestigd. Het dodental staat op meer dan 400.

In Nederland beklagen we ons vooral op social media. De hashtag #dagvandearbeid is trending topic nummer één en wordt vooral gebruikt om de ongenoegen te uiten over hoe men aan het werk is (lees: brak van het vieren van de inhuldiging en Koninginnedag) terwijl de rest van Europa vrij is.

Hebben we dan niets om over te klagen? Met een kwakkelende economie en een werkloosheidscijfer dat alsmaar stijgt, een huizenmarkt waar je niet gelukkig van wordt en een lachende premier die oproept tot méér, méér en méér consumptie, zou je denken van wel. Nu Koningsdag vanaf volgend jaar een aantal dagen eerder zal worden gevierd, lijkt niets een Dag van de Arbeid 2.0 in de weg te staan.