Nooit meer zuchten in de file

Herinner je je de speech van de bekende Amerikaanse schrijver David Foster Wallace nog, die hij in 2005 hield tijdens een diploma-uitreiking aan een kunstacademie in Ohio? Of de video die daar later bij werd gemaakt? De schrijver hield geen peptalk, maar een verhaal voor studenten die in het voorportaal van volwassenheid staan. Zijn allerbelangrijkste tip: jij bent niet het centrum waar de wereld omheen draait. De wereld waar politieagent Piet Kats donderdagochtend zijn werk in probeerde te doen, had wel een dosis Wallace kunnen gebruiken.

Kats schrijft op zijn website politieverhalen.blogspot.nl waargebeurde verhalen over zijn politiecarrière. Het verhaal dat hij afgelopen maandag schreef doet je even achter de oren krabben en realiseren dat we soms best wat extra geduld mogen opbrengen.

De politieagent kreeg op de vroege ochtend een melding van een ongeval met letsel. De situatie van het slachtoffer was echter zo ernstig, dat de hulpverleners besloten het slachtoffer niet te bevrijden, omdat men bang was dat het slachtoffer na de bevrijding zou overlijden. Met spoed zou de familie erbij worden gehaald om afscheid te kunnen nemen. Omdat de omgeving compleet vast stond door file, aan motoragent Kats de taak om naar de familie te rijden.

De heenweg verliep vlot, zo schrijft kats. De terugweg was een ander verhaal.

De vader en moeder waren beiden thuis en afgesproken werd dat ik voorop zou rijden […] Zij zouden hun gevarenlichten aanzetten, zodat het duidelijk was dat de auto bij mij hoorde en mij moest volgen. Al snel reden we de file in en toen begon mijn taak pas echt goed.

Wat volgt is een serie zenuwslopende momenten. Eén autobestuurder stapt zelfs uit zijn auto en verspert de motoragent en de familie tijdelijk de weg. Ook andere omstanders zijn het duidelijk niet eens met de voorrang die Kats voor de hem volgende auto afdwingt. Zo schrijft de politieagent onder meer:

Telkens weer werden we geblokkeerd door automobilisten, die hun voertuig keerden over de doorgetrokken streep om terug te rijden. Diverse automobilisten, die buiten hun voertuig stonden, keken met boze blikken naar het voertuig met daarin de ouders van het slachtoffer en de woorden die erbij gebruikt werden, waren ver beneden peil.Toen konden we niet verder. Een kerende automobilist stapte uit zijn auto en wilde even zijn ongerief uiten over de lange file en dat de politie helemaal niets deed. Ik had helemaal geen zin en tijd om de discussie aan te gaan en sommeerde hem onmiddellijk zijn voertuig weg te halen, zodat wij erlangs konden. Hij weigerde in eerste instantie, omdat hij eerst wilde weten waarom dat voertuig mij wel mocht volgen en of dat soms familie van mij was die ik dan op deze manier wel even voorbij de file kon loodsen. Of zij dan meer recht hadden dan hij.

Uiteindelijk arriveerden ze veilig op de plek en konden de ouders afscheid nemen van hun kind. Na de bevrijding werd het slachtoffer onmiddellijk met spoedtransport vervoerd naar het ziekenhuis. Helaas kwam het slachtoffer toch te overlijden. “Ik denk dat die zeurende mensen, als ze dit geweten hadden, spijt hadden gehad van hun commentaar.”

Lees hier het hele verhaal: Cowboys zijn het!

cc-foto: Dirk-Jan Kraan