De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
Prison Break-ster openhartig over depressie na internetgrap
•
123 keer bekeken
• 
Wentworth Miller, hoofdrolspeler uit de hitserie Prison Break , kreeg deze week opnieuw een “grappige” foto van zichzelf op het internet te zien waarop hij flink wat zwaarder is dan ten tijde van de serie. De populaire acteur besloot daarop maar eens duidelijk te maken wat hier de reden van was.
"Vandaag was ik het mikpunt van een internet meme. Niet voor de eerste keer.
Deze, echter, onderscheidt zich van de rest.In 2010, toen ik semi-gepensioneerd was, probeerde ik om een aantal redenen uit het zicht te blijven.Voornamelijk omdat ik suïcidaal was.Dit is een onderwerp waar ik sindsdien over heb geschreven, gesproken en gedeeld.
Maar op dat moment leed ik in stilte, zoals velen doen. De omvang van mijn strijd was maar bij weinigen bekend.
Ik beschouwde mezelf als beschadigd. En de stemmen in mijn hoofd leidden mij op een pad naar zelfvernietiging. En niet voor de eerste keer.
Sinds mijn kindertijd worstel ik met depressies. Het is een strijd die me tijd, kansen, relaties en duizend slapeloze nachten heeft gekost.
In 2010, op het diepste punt in mijn volwassen leven, was ik overal op zoek naar verlichting, comfort, afleiding. En ik wendde me tot eten. Het had alles kunnen zijn Drugs. Alcohol. Seks. Maar het eten werd het enige waar ik naar uit kon kijken. Waar ik op kon rekenen. Er waren momenten dat het hoogtepunt van mijn week een favoriete maaltijd en een nieuwe aflevering van Top Chef was. Soms was dat genoeg. Dat moest het zijn.
En ik kwam kilo’s aan. Big f – king deal.
Op een dag maakte ik een wandeling in Los Angeles met een vriend, we stuitten op een filmploeg tijdens het opnemen van een reality show. Zonder dat ik het wist waren er ook paparazzi aanwezig. Ze namen foto’s van me en die werden naast afbeeldingen van mij uit een andere tijd in mijn carrière gepubliceerd. “Van Hunk naar Chunk.” “Van Fit naar Flab.” Enz.
Mijn moeder heeft een van die “vrienden” die er altijd als eerste bij is om slecht nieuws te brengen. Ze knipte één van deze artikelen uit een populair tijdschrift en mailde het haar. Ze belde me bezorgd op.
In 2010, tijdens het vechten voor mijn geestelijke gezondheid, was dat het laatste zetje dat ik nodig had.
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb het overleefd.
Dat geldt ook voor die foto’s.
Ik ben er blij om.
Nu, als ik die beelden zie van mij in mijn rode t-shirt, met een zeldzame glimlach op mijn gezicht, word ik herinnerd aan mijn strijd. Mijn uithoudingsvermogen en mijn doorzettingsvermogen tijdens het vechten met allerlei demonen. Van binnen en van buiten.
Net als een paardenbloem die tussen de stoeptegels door groeit, hield ik vol.
Hoe dan ook. Nog steeds. Ondanks alles.
De eerste keer dat ik deze grap in mijn social media-feed zag, moet ik toegeven, deed het pijn om zelfs maar te ademen. Maar zoals met alles in het leven, heb ik er betekenis aan kunnen geven. En die betekenis is Kracht. Genezing. Vergiffenis.
Voor mezelf en anderen.
Als jij of iemand die je kent worstelt, hulp is beschikbaar. Vraag erom. Stuur een SMS. Stuur een mailtje. Pak de telefoon. Er is iemand die om je geeft. Ze wachten op je. Veel liefde. – W.M."
Maar op dat moment leed ik in stilte, zoals velen doen. De omvang van mijn strijd was maar bij weinigen bekend.
Ik beschouwde mezelf als beschadigd. En de stemmen in mijn hoofd leidden mij op een pad naar zelfvernietiging. En niet voor de eerste keer.
Sinds mijn kindertijd worstel ik met depressies. Het is een strijd die me tijd, kansen, relaties en duizend slapeloze nachten heeft gekost.
In 2010, op het diepste punt in mijn volwassen leven, was ik overal op zoek naar verlichting, comfort, afleiding. En ik wendde me tot eten. Het had alles kunnen zijn Drugs. Alcohol. Seks. Maar het eten werd het enige waar ik naar uit kon kijken. Waar ik op kon rekenen. Er waren momenten dat het hoogtepunt van mijn week een favoriete maaltijd en een nieuwe aflevering van Top Chef was. Soms was dat genoeg. Dat moest het zijn.
En ik kwam kilo’s aan. Big f – king deal.
Op een dag maakte ik een wandeling in Los Angeles met een vriend, we stuitten op een filmploeg tijdens het opnemen van een reality show. Zonder dat ik het wist waren er ook paparazzi aanwezig. Ze namen foto’s van me en die werden naast afbeeldingen van mij uit een andere tijd in mijn carrière gepubliceerd. “Van Hunk naar Chunk.” “Van Fit naar Flab.” Enz.
Mijn moeder heeft een van die “vrienden” die er altijd als eerste bij is om slecht nieuws te brengen. Ze knipte één van deze artikelen uit een populair tijdschrift en mailde het haar. Ze belde me bezorgd op.
In 2010, tijdens het vechten voor mijn geestelijke gezondheid, was dat het laatste zetje dat ik nodig had.
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb het overleefd.
Dat geldt ook voor die foto’s.
Ik ben er blij om.
Nu, als ik die beelden zie van mij in mijn rode t-shirt, met een zeldzame glimlach op mijn gezicht, word ik herinnerd aan mijn strijd. Mijn uithoudingsvermogen en mijn doorzettingsvermogen tijdens het vechten met allerlei demonen. Van binnen en van buiten.
Net als een paardenbloem die tussen de stoeptegels door groeit, hield ik vol.
Hoe dan ook. Nog steeds. Ondanks alles.
De eerste keer dat ik deze grap in mijn social media-feed zag, moet ik toegeven, deed het pijn om zelfs maar te ademen. Maar zoals met alles in het leven, heb ik er betekenis aan kunnen geven. En die betekenis is Kracht. Genezing. Vergiffenis.
Voor mezelf en anderen.
Als jij of iemand die je kent worstelt, hulp is beschikbaar. Vraag erom. Stuur een SMS. Stuur een mailtje. Pak de telefoon. Er is iemand die om je geeft. Ze wachten op je. Veel liefde. – W.M.
//
Today I found myself the subject of an Internet meme. Not for the first time. This one, however, stands out from the…
Geplaatst door Wentworth Miller op maandag 28 maart 2016
Praat mee
0/1500