Wappie Techno Liefde geeft dronken liefde een gezicht

Na twee paracetamol en een liter water kunnen katers soms ook wel eens verzacht worden door een aangenaam gevoel: Verliefdheid. En de eerste verschijnselen van die vlinders in je buik voel je vaak pas als die persoon er ineens niet meer is. Wappie Techno Liefde is dan de Facebookpagina waar je terecht kunt. Je post er je verhaal over die ene bijzondere ontmoeting en wacht af.

Wappie Techno Liefde is een hit op Facebookbook. Sinds de oprichting op 6 januari 2012 hebben 25 mensen er hun ‘dronken liefde’ teruggevonden. En er zit potentie in dat de pagina nog meer dronken feestgangers gelukkig maakt. Ruim 11.000 mensen hebben de pagina geliked.

De Facebookpagina richt zich met name op mensen die naar techno en ‘deep house’ events gaan. Over het algemeen feestjes waar niet alleen de alcohol rijkelijk vloeit, maar ook pilletjes gemakkelijk door de beveiligingscontrole komen. Kortom, de kans dat je na een versierpoging een beetje ‘wappie’ wordt, oftewel te dronken om te herinneren hoe iemand er precies uitzag, is groot.

Zo schetst deze jongen die bij de snackkraam een gesprek met een meisje had aangeknoopt over haar billen en daar zelfs een foto van mocht maken.

De bewuste foto heb ik nog steeds. Maandenlang heb ik met de foto in de hand op feestjes billen zitten te vergelijken. Kwaadwillende zusters poogden zonder succes het eigendom van de billen te claimen. De bewuste billen zijn tot de dag vandaag nog niet terecht. Tevergeefs vervolg ik vol hoop mijn avontuur. Voor het hogere doel; Een gezicht bij de billen.”

Hoewel tegenwoordig iedereen gewapend met smartphone de dansvloer opgaat, zijn de meeste oproepen van partycrackers die vergaten naar hun mobieltje te grijpen om een telefoonnummer te noteren.

Dit meisje is daarom op zoek naar de jongen met het ‘kleine springerige lijfje’ die ze ‘varkenshaasje’ mocht noemen.

Ik voelde me gevleid dat ik je mocht aanspreken met dit knusse koosnaampje. En wat zo schattig begon, eindige al gauw in één al schmutzigkeit. De wereld om ons heen leek niet meer te bestaan, verstomde letterlijk door onze kreten van geluk over Gorillahouders, technovikingen, pindakaas, hamerhaaien, bockworstvocht, moederkoek en pandapunten (en nog veel meer). We filosofeerden dat het een lieve lust was over vraagstukken rondom het bevredigen van een schildpad in een poging uitsterven te voorkomen en het bij een baby aapje verwijderen van een nootje via de endeldarm.”

En als je je helemaal niets meer van een gezicht kunt herinneren, kun je het altijd nog proberen met het omschrijven van de momenten die je nog wel weet.

Een lief, klein 18-jarig studentikoos meisje, studerend in Leiden, opgegroeid in Groningen. Met je studievriendinnetjes naar Voltt afgereisd. En met een accent alsof je nog nooit de poorten van je Leidse studentenvereniging had verlaten. Na een korte dans volgde de onvermijdelijke kus. Alleen jouw honger was blijkbaar nog niet gestild. Want voor ik er erg in had stond je met één van je vriendinnen te zoenen. ‘Ah joh, Val(?) en ik tongen wel vaker!’ Ok. Moest kunnen. Het paste binnen het plaatje van de dag. Kort daarna mocht ik ook nog eventjes. En toen was het klaar. Voltt zat erop en ik moest met mijn vriendjes mee naar de pont. Het gekke is dat het me nooit meer is gelukt je gezicht voor de geest te halen. Zonde. Daarom: één profielfoto in ruil voor deze post?

Volg Joop op Twitter , vind Joop leuk op Facebook. Of abonneer je op de dagelijkse nieuwsbrief met een handig overzicht van nieuws en opinies.