IS-bestrijder Jitse Akse is de tegenpool van Geert Wilders

Jitse Akse , de Nederlands-Friese oud-beroepsmilitair die in 2015 aan de zijde van de Syrische Koerden tegen Islamitische Staat (IS) heeft gevochten, heeft een onderscheiding gekregen. Niet van de Nederlandse staat, maar van IS; een oproep op Twitter om hem te doden. Blijkbaar heeft hij zijn werk goed gedaan.

‘Kobani was de trigger,’ vertelde Akse in een interview met de Leeuwarder Courant. ‘De Koerden voerden om die stad een felle strijd en ik wilde helpen. Ik vond ook dat we IS moeten stoppen.’

Naar eigen zeggen heeft hij als lange afstandsschutter meerdere IS-strijders doodgeschoten. Ik geloof hem en volgens de Leeuwarder Courant worden veel elementen van zijn relaas door perspublicaties ondersteund. Ook Justitie nam zijn verhaal serieus, want in januari werd hij door een arrestatieteam opgepakt. Hij werd twee dagen vastgehouden en zijn paspoort is in beslag genomen. Na dreigementen door IS-sympathisanten leeft hij ondergedoken, terwijl het Openbaar Ministerie onderzoekt of hij kan worden vervolgd voor moord.

Keuze Voor mij gaat het in dit stuk niet om de persoon Akse. Voor mij staat hij symbool voor de man die naar zijn geweten luistert en daarnaar handelt. Mogelijke juridische gevolgen zijn een onderdeel van zijn keuze en zal hij voor lief moeten nemen. Met een glimlach. Begrijpelijkerwijs ontstond er ophef na zijn arrestatie. Velen vinden het onrechtvaardig dat een Nederlands staatsburger vervolgd kan worden voor iets waaraan ook de Nederlandse staat zich ‘schuldig’ maakt; het bevechten van IS. De online-petitie Steun Jitse Akse werd al door 65.000 mensen getekend. Ze vinden dat hij niet vervolgd, maar als held geëerd moet worden. Hoe sympathiek ook, het zou een vergissing zijn voor Akse de rechtsstaat buiten werking te stellen. Wat we van de zaak-Akse kunnen leren, is dat iedere man of vrouw zijn of haar geweten moet durven te volgen, ook als dat hem of haar in conflict brengt met de rechtsstaat. Het geweten komt eerst, daarna kan men de rekening vereffenen bij de rechter. En helaas, de wet is niet altijd rechtvaardig.

Verschil Geert Wilders was er als de kippen bij om de petitie voor Akse te tekenen. Op 16 januari twitterde hij: ‘Ik heb de petitie getekend! Teken ook! Jitse Akse is een held, géén crimineel.’ Voor mij kan het verschil tussen Wilders en Akse niet groter zijn. Wilders gebruikt oorlogsretoriek met woorden als ‘invasie’ en ‘verzet’. Hij deelt ‘verzetsspray’ uit waarmee vrouwen zich tegen de ‘seksuele jihad’ van ‘islamitische testosteronbommen’ kunnen verdedigen. Hij roept op tot een ‘kopvoddentaks’ en een ‘koranverbod’. Terwijl Wilders met zijn woorden in eigen land het vuur opstookt, ging Akse naar een land waarvan hij de taal niet sprak om een brand te blussen. Terwijl Wilders met zijn uitspraken alle moslims over één kam scheert, ging Akse het echte islamofascisme bestrijden. En terwijl Akse misschien de juridische consequenties van zijn daden zal moeten dragen, kan Wilders zich aan de mogelijke gevolgen van zijn uitspraken onttrekken met de disclaimer dat het ‘verzet’ natuurlijk geweldloos en democratisch moet zijn.

Wilders is een prater met een onduidelijk doel, Akse een doener met een duidelijk doel; het doel dat hij zag door het telescoopvizier van zijn Dragunov-geweer. ‘Met het omleggen van één IS’er red ik waarschijnlijk tientallen levens,’ aldus Akse. Hoeveel levens heeft Wilders gered met zijn verbale kogels? En hoeveel brengt hij ermee in gevaar? Voor mij is Akse de anti-Wilders. Een man die niet praat, maar gaat.