Afschaffen minimumjeugdloon leidt tot groei jeugdwerkeloosheid

Met verbazing las ik de oproep van Jonge Socialist Bart van Bruggen voor het afschaffen van het minimumjeugdloon. Bart schreef dat hij binnenkort 23 wordt en dat hij het onredelijk vindt dat hij minder verdient dan iemand van 24 jaar. Want, zo schreef hij, hij wordt nog gezien als jeugdwerker. Zijn werkgever maakt daar dankbaar gebruik van en kiest ervoor hem minder te betalen dan zijn oudere collega’s. Uiteraard snap ik dat Bart dat niet leuk vindt. Bart strijdt nu samen met de Jonge Socialisten via de campagne Young & United voor een gezamenlijk doel: afschaffing van het minimumjeugdloon.

Stel dat ik een 17-jarige moet gaan betalen volgens het volwassen minimumloon. Dat is ruim 2,5 keer zoveel dan ik hen nu betaal. Welke logische reden heb ik dan nog om jongeren aan te nemen als zij het vak nog moet leren en soms ongeleide projectielen zijn? Het spreekt voor zich dat ik dan zal kiezen voor dertigers en hoger opgeleiden. Zij zijn op dit moment volop werkloos dus ik kan hen ook heel blij maken met een baan.

Voor de tientallen studenten die nu bij mij werken zou deze keuze betekenen dat er misschien wel een einde komt aan hun zelfstandigheid. Want zonder de paar honderd euro die ze bij ons bijverdienen, is een studentenkamer van rond de 500 euro per maand niet meer te betalen. Ik denk dat de jeugdwerkloosheid hierdoor flink zal stijgen. Want waarom zou een werkgever nog een jongere aannemen als hij ook een ervaren werknemer van 10 jaar ouder kan krijgen?

Internationaal gezien lopen de meningen over nut en noodzaak van een minimumloon sterk uiteen. Nederland heeft na Luxemburg en Ierland het hoogste minimumloon van Europa. De Scandinavische landen hebben geen minimumloon, omdat dit een dempend effect op de lonen zou hebben. Maar Duitsland heeft dit jaar juist een minimumloon ingevoerd, zodat er een ondergrens is vastgesteld.

Ik bepleit niet dat we niets moeten veranderen aan de huidige situatie. Het afschaffen van het minimumjeugdloon is in mijn ogen echter helemaal geen sociale stap. We verschuiven de problemen van werkloosheid naar onze jeugd.