Afvallen

Eergisteren was ik op de Nieuwmarkt, Amsterdam om de presentatie bij te wonen van een klein onderzoekje naar het belangrijkste goede voornemen dat Nederlanders in 2012 hebben: afvallen. Het onderzoek was verricht door een producent van voedingssupplementen en had als uitkomst dat Nederlanders een gezamenlijk gewicht van 71 miljoen kilo lichter willen worden. Uiteraard kon dat streven niet verwezenlijkt worden zonder een steuntje in de rug, of, in dit specifieke geval: zonder een voedingssupplementje in de maag, bij voorkeur van de voedingssupplementenproducent die had laten berekenen hoeveel overtollig gewicht we kwijt willen.

Het was een wat lullige bedoening. Medewerkers van het bedrijf hingen schaamteloze praatjes tegen mij op over de effectiviteit van hun producten, hoe onmisbaar die waren bij het afvallen en waarom de producten van concurrenten niet deugen, ja, in sommige gevallen zelfs schadelijk voor de volksgezondheid zijn, etc. Op zulke momenten is het het verstandigst om gewoon wat schaapachtig te lachen en je de kwakzalverij aan te laten leunen; red je zielenheil en geloof op zulke momenten gewoon in karma: wie goed doet, goed ontmoet, en wie je troep probeert aan te smeren zal er in dit of in een volgend leven voor moeten boeten.

Plotseling begon het keihard te regenen en te hagelen. De medewerkers renden de Waag binnen terwijl  windstoten spullen van het bedrijf over het plein bliezen. Karma in werking.

Ook aanwezig was een psychologe en tevens deskundige op het gebied van afvallen, die – en dat was misschien nog wel het meest ontstellende om te ontdekken – door het bedrijf ingehuurd was om zinnig advies af te wisselen met verkooppraatjes die de voedingsupplementen als wondermiddel aanprezen. Tussen het verspreiden van het bedrijfsevangelie door hield ze een interessant pleidooi voor het invoeren van een vettaks – zonder daarmee te beseffen dat de bestaansreden van het bedrijf dat haar had ingehuurd nu juist mensen met overgewicht zijn, die moeten juist in aantal groeien wil het bedrijf haar winstmarge vergroten.

Maar zo’n vettaks, vertelde ze, kon misschien nog wel meer effect hebben dan welk dieet dan ook. Zie het van overheidswege ingevoerde rookverbod – die heeft meer mensen van de nicotine afgeholpen dan alle zelfhulpboekjes en pilletjes bij elkaar. Vorige maand bracht de Raad van Volksgezondheid het advies uit aan minister Edith Schippers om de mogelijkheid te onderzoeken of zo’n zogeheten vettaks ingevoerd kan worden. In enkele landen is zo’n BTW-heffing al een feit, zoals in Denemarken, Hongarije en sinds een paar dagen ook in Frankrijk. Sommige dietisten/experts betwijfelen of zo’n heffing wel effect zal hebben, zij beschouwen de vetzucht meer als een psychisch probleem dan als een kwestie van verkeerde inkopen doen. Weer andere experts beschouwen de vettaks wel als een oplossing en hebben onderzoeksresultaten bij de hand om hun optimisme te staven.

Ik ben wel benieuwd naar de werking van zo’n vettaks. Voordat het rookverbod werd ingevoerd was ik daar een felle tegenstander van, stomme overheidsbetutteling door gezondheidsfreaks, vond ik het. Inmiddels rook ik al meer dan drie jaar niet meer, vooral vanwege een luchtwegaandoening die met elke nieuwe sigaret verergerde. Het rookverbod was toen een uitkomst, het versterkte de wil om voor eens en voor altijd van die smerige troep af te raken.

Nu de feestdagen voorbij zijn en ik een paar onnodige kilo’s zwaarder ben geworden, begin ik weer een warm voorstander te worden van nieuw overheidsingrijpen om gedragsverandering te stimuleren. Kom maar op met die vettaks, opdat ik eind 2012 weer soepeltjes in en uit mijn spijkerbroeken kan stappen.