Allah heeft spijt

Al vanaf m’n vastendebuut in 1985 moet ik Nederlanders (jong/oud/gelovig/ongelovig/ geschoold/ongeschoold) uitleggen wat Ramadan inhoudt: ascese par excellence. Tenzij je kanker hebt of insuline spuit. Totale onthouding dus, van zonsopgang tot zonsondergang, of koranisch poëtisch gezegd: ‘vanaf dat een witte draad zich onderscheidt van een zwarte’.

Waarom wil de Ramadan na 40 jaar moslimmigratie maar niet doordringen in de Hollandse hoofden – terwijl intussen van allochtonen wordt verlangd het Wilhelmus hoofdelijk op te dreunen?

Vasten is beslist geen islamitische uitvinding. Hindoes doen het, boeddhisten doen het (oeposatha), de Inca’s en de oude Egyptenaren vastten, Joden vasten (een keer per jaar 25 uur), en ja, ook christenen kennen het ritueel. Nou ja, katholieken dan, die vasten op vrijdag door geen vlees maar vis te eten. Als mij elke vrijdagavond een dampende bord sardines escabeche wordt voorgeschoteld, teken ik er graag voor.

Maar, eerlijk is eerlijk, ook moslims prutsen maar wat. Ik heb altijd geleerd dat Ramadan een maand van soberheid is, solidariteit met de hongerigen, hun erbarmelijk lot lijfelijk invoelen. Nobel, nietwaar. Echter: het zonnetje is nog niet onder of de weelderige soepen, gebraden lamsbouten, eiersalades, vispasteitjes en druipende honing- en pannenkoeken vliegen over tafel. Het smikt, het smakt, het gast en boert non-stop tot het eerste ochtendgloren. Wat at Mohammed ook alweer? Handje dadels met kommetje geitenmelk.

Waar blijft de irenische Ramadangeest? Het Syrische leger schiet op weerloze burgers, moordpartijen in Yemen, Irak, Libië, terwijl in Marokko die heerlijke hervormingen hoogtij vieren. Van de week nog: Hamid El Kanouni, een straatarme student die brood verkocht om ’s avonds ’t vasten te breken met wat soep en kip. De politie nam bruut z’n stalletje in beslag en sloegen hem beurs. Hamid, woedend, overgoot zich met benzine en streek ’n lucifer. ‘Moge de wereld getuige zijn!’, schreeuwde hij in lichterlaaie. Drie uur later stierf hij. Hartje Ramadan.

Allah betreurt dat hij de islam schonk aan Arabieren.

Deze column verscheen eerder in VolZin