Als Iran geboycot moet worden, dan ook Israël


De EU besloot deze week tot een boycot van de olie-export uit Iran, het belangrijkste exportproduct van Iran. Enkele weken geleden verbood de VS landen al het zaken doen met de Iraanse centrale bank. De VS weer als zelfbenoemd internationale rechter? Hebben we daar de VN niet voor, maar dit terzijde. Iran wordt namelijk verdacht van het maken van nucleaire wapens. De IAEA heeft in zijn laatste rapport (september 2011) echter geen doorslaggevend bewijs hiervoor kunnen vinden, wel sterk indirect bewijs. De verdenking is behalve op eigen gebrekkige informatie, zoals het atoomagentschap zelf aangeeft, vooral gebaseerd op inlichtingen afkomstig van een of meerdere lidstaten zo valt in het rapport te lezen. Deze bronnen worden in het rapport niet met naam genoemd. Dit doet sterk het vermoeden rijzen dat de IAEA zich vooral door Amerikaanse en met name Israëlische bronnen liet brieven. Israël wordt vanwege zijn informatiepositie ook in verband gebracht met de talloze moorden op Iraanse kerngeleerden de laatste tijd. Op 10 januari viel het laatste slachtoffer: kernfysicus Mostafa Ahmadi Roshan.


Dat de IAEA en de internationale gemeenschap onder leiding van de VS zich voor het paranoïde karretje van Israël lijkt te laten spannen, is wel een gotspe. Want het is vooral Israël dat Iran als het grootste gevaar voor het Midden-Oosten ziet. De rest van het Midden-Oosten en zelfs de wereld, blijkt uit Europees onderzoek, ziet het militair oppermachtige Israël als de grootste onruststoker in het Midden-Oosten. De feiten spreken dan ook voor zich. Israël is het enige land in de regio dat de laatste decennia terroristische acties in andere landen en bezette gebieden uitvoert en waarvoor het bovendien regelmatig is veroordeeld door de VN. De rest van het Midden-Oosten ligt immers al lange tijd sociaal, economisch en militair op apegapen. De Arabische lente komt niet zomaar uit de lucht vallen. 
Verder is Israël het enige land in het Midden-Oosten, met India en Pakistan wat verder in de regio, dat over atoomwapens beschikt. Officieel bevestigt noch ontkent Israël dit, maar deze formulering zegt genoeg. Israël is lid van de IAEA, maar laat geen IAEA-inspecties toe tot haar nucleaire installaties ondanks verschillende VN- en IAEA-resoluties daartoe. Het land heeft zich evenmin aangesloten bij het Non Proliferatie Verdrag. Het verdrag dat regelt dat er niet meer kernmachten bijkomen naast de bestaande: de VS, Rusland, UK, China en Frankrijk. Deze landen mogen deze technologie ook niet aan andere landen doorgeven, wat uiteraard wel gebeurd is.

De eerste VN-oproep (resolutie 487) aan Israël vond plaats in 1981, naar aanleiding van de verwoesting van een kernreactor in Irak. De Veiligheidsraad en de IAEA namen toen een resolutie aan waarin Israël is opgeroepen om zich aan te sluiten bij het Non Proliferatie Verdrag. Daarna lukte het amper om significante resoluties over de Israëlische nucleaire installaties door internationale instituties heen te krijgen, behalve dan in algemene zin. Tot 2009. 
Op 18 september 2009 werd de klip en klare IAEA-resolutie (GC(53)/RES/17) aangenomen. De resolutie ‘calls upon Israel to accede to the NPT and place all its nuclear facilities under comprehensive IAEA safeguards’ en vroeg de directeur-generaal van de IAEA te rapporteren over de uitvoering van de resolutie. Dat de IAEA inmiddels een gepolitiseerde VN-organisatie is, bewijst de stemverhouding die onder de resolutie ligt: 49 landen stemden voor (zelfs China), 45 stemden tegen, 16 landen onthielden zich van stemmen. Onder de 45 landen bevonden zich de meeste westerse landen zoals de VS en al de EU-landen. De IAEA bezocht (in 2010) Israël met de resolutie in de hand en kreeg nul komma nul op het rekest van onder anderen Peres (de president), Netanyahu (minister-president), Meridor (minister van informatie en atoomenergie). Dit was in lijn met het eerder schriftelijke antwoord van Liberman, de minister van Buitenlandse Zaken. De IAEA haalt in zijn verslag over dit bezoek een zinsnede uit die brief aan: ‘Israel would not cooperate in any way with the resolution…’

Hoewel Israël dus zelf op geen enkele wijze meewerkt aan IAEA-inspecties heeft het land de mond vol over Iran en weet het nog altijd effectief de Calimero-kaart uit te spelen als klein bedreigd land in een zee van vijandige buren die uit zijn op zijn vernietiging. Velen, zoals recent de joodse journalist Hans Knoop, zien in die vermeende oorlogsdreiging vanuit met name Iran de rechtvaardiging voor Israël om over kernwapens te beschikken en deze Iran te verbieden. Want liever de atoombom in handen van een democratisch land als Israël dan in handen van een ‘hysterisch’ land als Iran, zoals Knoop stelt. Ik wil het hier uiteraard niet voor een dictator opnemen, maar Ahmediniyad heeft een paar keer gebruik gemaakt van zware retoriek en dat wordt nu keer op keer herhaald als justificatie om de Iraanse bevolking te knevelen. Iran heeft duidelijk gemaakt onder meer in een interview met CNN-correspondent Fareed Zakaria in 2011 dat het niets tegen het Israëlische volk heeft, maar wel tegen het zionistische Israël. Dat wil zeggen een land waar alleen plaats is voor joden en geen ander volk. In hetzelfde gesprek zei Ahmediniyad dat Iran niet bezig is om atoomwapens te maken en dat het gebruik ervan tegen de islamitische waarden ingaat. De opperste geestelijke leider Khamenei heeft zelfs een fatwa uitgevaardigd tegen het gebruik van kernwapens: ‘We wijzen nucleaire wapens principieel af’, citeert Reuters de grootayatollah. Hoe serieus moet je deze uitspraken nemen? Ik weet het niet. Mogelijk is Iran bezig met voorbereidingen voor het maken van een atoomwapen. Maar er is geen grond voor het westerse superieure denken dat alleen in het Westen en in de democratie de rede ligt. Geschiedenis heeft immers anders aangetoond.

Dit jaar wordt een conferentie gehouden over het Midden-Oosten als nucleair vrije zone. Dit idee, memoreert Iran fijntjes in zijn brief aan de IAEA naar aanleiding van de resolutie, is in 1974 ingebracht door …Iran.