American Hustle is eerder een lekkere dan een goede film

Oorspronkelijk zou de rol van Christian Bale in American Hustle worden gespeeld door Bradley Cooper en de rol van Cooper door Jeremy Renner. Maar toen Bale beschikbaar bleek, werd Cooper gecast in de Renner-rol en werd in allerijl voor Renner een nieuw personage geschreven. Dit chaotische maakproces is voelbaar in de film zelf, alle positieve kanten ten spijt.

American Hustle is losjes geïnspireerd op een controversiële politieoperatie uit de jaren zeventig, waarbij de FBI gebruik maakte van de diensten van beroepsoplichters. Christian Bale en Amy Adams spelen de fraudeurs die worden gedwongen mee te werken om maffiosi en corrupte politici in de val te lokken. Iedereen heeft zo zijn eigen agenda. Bale en Adams zijn een stel, maar Bale is ook getrouwd met de passief-agressieve Jennifer Lawrence, die zich met de zaak begint te bemoeien. FBI-agent Cooper heeft een oogje op Adams, die graag al haar opties openhoudt. Bale ontwikkelt sympathie voor zijn slachtoffer, de door Jeremy Renner gespeelde populistische burgemeester.

Het klinkt allemaal erg ingewikkeld en dat is het ook. American Hustle gaat over dubbelspel, verraad, bedrog, zelfbedrog, tot op het punt dat ieder gevoel van doelbewustzijn en morele grenzen zijn verdwenen. Een interessant thema. De vraag is, moet een film over chaos chaotisch zijn? Ik denk van niet. Bij films als The Departed en Tinker Tailor Soldier Spy , die vergelijkbare onderwerpen behandelden, had ik een duidelijk gevoel dat tussen alle complexe plotwendingen één duidelijke emotionele rode draad zat verweven. Ik voelde waar die films over gingen en waar ze naar toe werkten. Dat gevoel ontbreekt bij American Hustle.

Dat neemt niet weg dat American Hustle veel moois bevat. Net als in zijn eerdere films, The Fighter en Silver Lining’s Playbook , weet regisseur David O. Russel fantastisch spel aan zijn acteurs te ontlokken. Uitschieter is Amy Adams, die divers werk als The Muppets en The Master al heeft bewezen dat ze een van de beste en meest charismatische Amerikaanse actrices van haar tijd is. Ook imiteert Russell perfect de stijl van eerdere 70ies films als Goodfellas en Boogie Nights . Decors, muziek, decolletés en kapsels zijn een lust voor oog en oor met als hoogtepunt de meest bizarre comb-over uit de filmgeschiedenis en een intense uitvoering van Live and Let Die .

Kortom, ik heb genoten van American Hustle. Ik raad mensen aan hem te gaan zien. Maar het is eerder een lekkere dan een goede film, die niet beklijft en een kwartier te lang is.

Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde, bespreekt op Joop wekelijks een film. Volg Bart ook  op Twitter