Atsma zet milieu keer op keer in de uitverkoop

Atsma wil af van het statiegeldsysteem in Nederland. De verpakkingsindustrie vindt het namelijk ‘te duur’ en ‘garandeert’ dat zonder de statiegeldregeling de hoeveelheid ingezamelde kunststofafval niet terugloopt. Op basis van deze lobby, gaat Atsma akkoord. Terwijl met de huidige regeling vijfennegentig procent van de flessen wordt teruggebracht. Een succes dus. Het argument dat door oranje verzamelbakken te plaatsen ook ander plastic verzameld kan worden, is geen reden om een goed werkend systeem af te schaffen. Hou het systeem intact en zet ook verzamelbakken neer voor ander plastic afval. De extra opgehaalde rommel is dan milieuwinst! Maar dat lijkt niet het soort winst waar Atsma oog voor heeft.

En zo zijn er, alleen al in het nog jonge jaar 2012, tal van voorbeelden te noemen waarbij het bedrijfsleven een gewillig oor vindt bij de staatssecretaris van milieu.

De kwestie van teerzandolie bijvoorbeeld. De Europese Commissie wil de winning van dit soort olie, waarvoor in Canada gigantische bossen sneuvelen bij het afgraven van de grond en waarvan de raffinage drie keer meer vervuilend is dan van gangbare olie, een halt toe roepen middels een richtlijn brandstofkwaliteit. Nederland, Engeland en Frankrijk, de thuislanden van respectievelijk Shell, BP en Total, oliebedrijven met grote belangen in deze olie, weigeren de Europese Commissie te steunen. Atsma is bang dat er te veel ‘administratieve lasten’ komen voor de oliegiganten. Shell, dat dit jaar met een winst van 28 miljard dollar de AEX uit het slop trok, zal niet wakker liggen van die paar centen. Wel zal het duurder worden van extreem vervuilende olie op de Europese markt de gigant raken, wat precies de bedoeling is van de regeling: het tegengaan van vervuiling door het financieel minder aantrekkelijk te maken. Als het aan Atsma ligt krijgen de belangen van Shell hier voorrang. 

Ook is de staatssecretaris tegen de het emissiehandelssysteem voor de luchtvaart, omdat dit betekent dat er een paar procent minder gevlogen wordt. Vanuit een milieuoogpunt gezien werkt het systeem dus. Er gaan minder mensen vliegen met minder uitstoot van co2 en andere schadelijke stoffen tot gevolg. Dit is blijkbaar niet hoe de staatssecretaris van Milieu het ziet. Terwijl Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en Engeland naast het emissiehandelssysteem een vliegtaks hebben ingesteld, kijkt hij vanuit het belang van het bedrijfsleven. Schiphol en KLM dit keer.

De belangen van Schiphol, Shell en de verpakkingsindustrie zijn in goede handen bij de staatssecretaris. Dat het milieu daarvoor in de uitverkoop moet is blijkbaar niet anders.