Bejaarden krijgen nog steeds levenslang

Zaterdag 15 oktober zond Nieuwsuur een interessant item uit over “de pil van Drion”, exact 20 jaar na zijn introductie door Huib Drion, oud-raadsheer van de Hoge Raad.

Het lijkt me aan geen twijfel onderhevig dat veel oude mensen er een grote rust in zouden vinden als zij over een middel konden beschikken om op aanvaardbare wijze uit het leven te stappen op het moment dat hen dat – gezien wat hen daarvan nog te verwachten staat – passend voorkomt.

Er zijn in onze samenleving grofweg twee veelgehoorde argumenten tegen (hulp bij) levensbeëindiging. Beiden zijn goede argumenten, maar in de verkeerde discussie.

Het eerste argument luidt dat zelfdoding een onomkeerbare daad betreft waar het individu in een later stadium wellicht spijt van had gekregen. In de discussie over beschikking over het eigen leven voor iedere volwassene is dat een begrijpelijk argument. Er zijn veel mensen die het leven voor hun vijftigste ergens niet meer zagen zitten maar er toch doorheen gesleept zijn en daar achteraf erg dankbaar om zijn. Drion wilde zijn pil echter enkel beschikbaar maken voor 75-plussers. Zij maken een dergelijke afweging veel minder impulsief dan “jongeren”, en de kans op verbetering van hun uitzichtloze situatie is nagenoeg nihil. Drion schreef hierover:

Stap een verzorgingshuis binnen om een bejaard familielid of vriend te bezoeken: wie zal tussen die oude hulpeloze mensen, stil in een hoekje voor zich uitstarend of wat onverstaanbare dingen mompelend, vaak niet in staat zelf het eten tot zich te nemen, op verzorgers aangewezen voor al hun behoeften, wie zal dáár de gedachte in zich voelen opkomen: “‘t Is maar goed dat geen van deze mensen de gelegenheid heeft gehad zijn leven op een eerder moment te beëindigen”?

Toch bemoeien Maxime en Kees zich intensief met de invulling van onze levens. Met hun lobby tegen de pil van Drion maken ze ernstig inbreuk op de individuele vrijheden van andersdenkenden. Waar ik hun strijd tegen abortus kan begrijpen omdat er wordt ingegrepen in andermans leven in ontwikkeling, vind ik dat zij hierin te ver gaan met het opdringen van hun eigen levensbeschouwing. Dat de VVD, een partij die ooit prat ging op haar liberale veren, zich nog steeds hiertegen uitspreekt vind ik onbegrijpelijk. Het argument dat VVD Tweede-Kamerlid Anouchka van Miltenburg in Nieuwsuur geeft is zo mogelijk nog vreemder. Zij stelt: “Het wordt heel erg onderschat hoe ingewikkeld het voor een arts is om mee te werken aan het versnellen van iemands dood“. Dus omdat het zielig is voor de arts gaan we niet doen wat voor de patiënt het beste is? Bovendien gaat dit argument bij deze pil minder op dan bij euthanasie, omdat het niet de arts is die de pil toedient, maar de patiënt zelf. De arts reikt slechts het gereedschap aan zodat het individu zelf de keuze naar eigen eer en geweten op het juiste moment kan maken.

Soms droom ik ervan dat mijn vrouw en ik over een jaar of zeventig de honderd jaar naderen. We hebben alles uit het leven gehaald en ook ons zoontje (en wie weet welke kinderen nog meer) hebben we gezond en gelukkig oud zien worden. Zou een voldaan gevoel, het is mooi geweest maar het hoeft niet meer, dan niet het mooist denkbare einde zijn? Niet hoeven wachten op ziekte, en niet de omgeving verrassen met een plotseling sterven, maar een rustig gepland einde. In plaats van verboden zou dit juist iets moois kunnen zijn. De kroon op het meesterwerk van onze gezondheidszorg. Maar in plaats daarvan worden ouderen momenteel door de overheid gedwongen in voortschrijdende aftakeling verder te leven. In plaats daarvan krijgen bejaarden levenslang.

Dit stuk staat ook op vrij-zinnig.nl