Bericht uit Kopenhagen

Het centraal station van Kopenhagen is stil en kaal. Alleen een groepje alcoholisten roert zich. Een sterke aanwijzing dat vrijwel alle klimaat-toppers met het vliegtuig aankomen.

Volgens mijn gastheer voor de eerste avond, fotograaf en drijvende kracht achter veel windenergie-projecten in Denemarken, is het vliegveld een zee van vlaggen en advertenties van bedrijven die plotseling allemaal groen zijn geworden. Hij is er helemaal van ondersteboven; alle hotels hebben een groencertificaat, alle restaurants, bedrijven, stadsbussen, overheidsinstellingen en zelfs de kleinste cafetaria’s zijn in een paar dagen tijd plotseling op zijn minst klimaatneutraal geworden.

Op het plein in het centrum begrijp ik pas goed wat hij bedoelt. Een felverlichte wereldbol van wel 20 meter doorsnee draait rond met opwekkende teksten voor de onderhandelaars. Allemaal op het nivo van ‘yes, we can’ , zonder daar enige inhoud aan te geven. De bol wordt betaald dor Coca-cola, Siemens en Vattenfall. Gelukkig hebben kunstenaars en krakers vlakbij een kleine kritische noot kunnen plaatsen met een eigen tentoonstelling. Hun boodschap wordt ook met verve en net zo ongenuanceerd uitgedragen; ‘het bedrijfsleven is het probleem en kan ook nooit onderdeel van de oplossing zijn’. Tja.

Hoewel ik me ook erger aan de ongegeneerde greenwashing van bedrijven die echt niet bekend zijn om hun pogingen structureel anders te gaan werken denk ik ook niet dat we het zonder het bedrijfsleven gaan redden. Ze zullen een fundamenteel andere weg moeten inslaan en dit lang moeten volhouden  – en wij, burgers, zullen hen moeten dwingen die weg in te slaan. Zodat ze niet alleen bij een klimaattop mooi weer komen spelen. Er kan veel meer dan we denken, ook binnen systemen die we kennen, zoals de vrije markt en het kapitalisme. Maar uiteindelijk is het een ouderwetse en ordinaire belangenstrijd; milieubehoud versus financieel gewin. Er zullen dus niet alleen winnaars zijn, sommige bedrijfstakken en bedrijven zullen gewoon om (moeten ) vallen.

Ondertussen is de sfeer ronduit hoopvol te noemen. De stad is vrolijk, de Denen hebben er zin in en ook in de media wereldwijd zie een je voorzichtig optimisme. Morgenochtend mijn accreditatie ophalen en naar de bijeenkomst van het Climate Action Network, een internationale koepel van milieugroepen waar je altijd het snelst en het best op de hoogte wordt gebracht van de stand van zaken in de onderhandelingen. Mijn eerste dag is voorbij. Morgen begint het echte werk.