Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Miljardairs gebruiken rechtsextremisten en klimaatontkenners als dam tegen links

  •  
01-03-2020
  •  
leestijd 6 minuten
  •  
97 keer bekeken
  •  
49539855938_47f832d189_k

© cc-foto: Gage Skidmore

De miljarden financiering van een doodscultus van rechtsextremisme en klimaatontkenning, zijn de wanhopige spartelingen van een neoliberale elite in het nauw
The Guardian publiceerde onlangs een interessant artikel over Naomi Seibt : een blondharige, blauw ogende, 19 jaar oude jonge Duitse dame die acute faam oogstte als antithese van Gretha Thunberg. Ze is tegen immigratie en voor een wit Europa, vindt dat de fossiele brandstofindustrie een goed effect heeft op de menselijke vooruitgang, is een fan van de neoliberale marktwerking, en gelooft niet in het ‘klimaatonheil’ dat wetenschappers over heel de wereld aan het verspreiden zijn.
Hoe en waarom bereikt een gemiddelde jonge vrouw van 19 jaar acute wereldwijde bekendheid met dergelijke standpunten? Hoe kan het dat extreemrechtse complottheorieën zoveel podia krijgen en zich zo efficiënt verspreiden waardoor we een globale ruk zien naar autoritair fascisme?
Dit heeft een reden.
Kapitalisme is inherent klassistisch. Immers, kapitaal centreert zich altijd in handen van een kleine groep mensen, wat per definitie resulteert in een groep winnaars en verliezers. Een vrije markt waarin iedereen evenveel kansen heeft zolang je maar je best doet (lees: de neoliberale mythe van meritocratie) bestaat niet. Men wordt namelijk nimmer gelijk geboren. Behalve een kleine geprivilegieerde groep mensen, heeft het gros van de mensheid te maken met structurele grenzen aan hun kansen. Denk aan mensen met een lichamelijk of geestelijke beperking, mensen in ontwikkelingslanden, achtergestelde minderheden, en ga zo maar door.
Wil je deze mensen een kans bieden, dan zal er meer kapitaal naar hen moeten worden toegesluisd. Met andere woorden, voor een eerlijkere, gelijkwaardiger wereld dient er noodzakelijkerwijs beleid te komen dat geld weghaalt (denk hierbij aan belastingen) bij een geprivilegieerde, stinkend rijke top 1%. Zaken als antiracisme en gelijkheid voor minderheden, vrouwenrechten, klimaatbeleid en zo meer, zijn derhalve ‘linkse hobby’s’ die een menswaardiger leven creëren voor hen aan de bodem van de samenleving, maar ook serieus geld kosten voor de rijke top.
Dus, hoe kan men binnen die rijke top koste wat kost het kapitaal beschermen? Door ideologieën te promoten die regelrecht indruisen tegen een politiek van gelijkheid en eerlijkheid. U hoort dat goed, rijke heren financieren met miljarden racisme, wit-suprematisme, anti-klimaat complottheorieën en het idee dat een neoliberale meritocratische marktwerking de oplossing is voor al onze problemen.
Zij doen dit door door politici te beïnvloeden, die de afgelopen decennia keihard neoliberaal beleid hebben ingevoerd (oud-links inbegrepen). Ze doen dit ook door onze mainstream media op te kopen, of op zijn minst om te kopen doormiddel van advertentiegelden. En, last but not least , ze doen dit door op social media (Twitter, Facebook, YouTube, etc.) bakken met geld te besteden aan het verspreiden van filmpjes, “nieuws”, en memes die minderheden wegzetten als verkrachters of ongedierte, klimaatwetenschappers intimideren, complottheorieën promoten over de zogenaamde ‘ondergang van het blanke ras’, etcetera. Door tweespalt te creëren wordt de saamhorigheid vermeden die nodig is om met grote aantallen de strijd aan te gaan met het grootkapitaal. Immers, de geschiedenis heeft aangetoond dat het collectief altijd wint van de elite.
De directeur van de Plymouth Institute for Peace Research deed onlangs uit de doeken hoe mega-miljardairs online platforms en politici financieren die racisme en anti-immigratie promoten. Vergis u niet, de verspreiding van extremistische propaganda is waarschijnlijk erger dan u denkt, omdat de meesten van u zich niet in die hoek van het net bevinden. Maar eens binnengedrongen als internetgebruiker sleurt ze de onzekere geest bijzonder efficiënt de wereld van haat in. YouTube zit boordevol kanalen met honderdduizenden, of zelfs miljoenen, abonnees waarin continu gesproken wordt over zogenaamde complotten van moslims, zwarten, feministen of linkse wetenschappers.
Deze bijzonder sterke stroming van rechtsextremisme krijgt vrijwel geen aandacht van onze gevestigde politieke orde. Ook links staat erbij en kijkt ernaar, zolang de dikke portemonnee maar gevuld wordt. Terwijl er miljarden gepompt worden in rechtsextremistische propaganda en onze jonge medelanders omgesmeed worden tot bewonderaars van fascistische ideeën, voert onze Tweede Kamer nog maar een enquête uit over de potentiële buitenlandse financiering van een moslimschool.
Afijn, in plaats van enkel mee te gaan in de rechtse focus dat minderheden gefinancierd worden vanuit het buitenland, mag de politiek zich nu ook wel eens gaan storten op de financiering van extreemrechtse, politieke groeperingen die zorgen voor haat en tweespalt in de samenleving wat buitengewoon destructieve gevolgen zal hebben voor de toekomst van ons land, en het Westen in het algemeen.
Al decennialang schieten rechtsextremistische politieke stromingen over heel het Westen als paddenstoelen uit de grond. De taak van nieuw-links is met een diverse coalitie deze miljoenenindustrie van haat te onthullen.Een industrie die zich meer en meer transformeert in een allesvernietigende cultus: de aarde moet stuk, immigranten moeten stuk, en onze samenhang en medemenselijkheid moeten stuk. Rechtsextremisme en neoliberaal kapitalisme vormen een doodscultus die ons allen mee de afgrond insleurt.
Inderdaad, rechts onthult in toenemende mate dat het voor een groot deel bestaat uit individuen die de voordelen ervaren van, en dus willen vasthouden aan, een maatschappij gebaseerd op winnaars en verliezers: een wereld van witte hegemonie, competitief kapitalisme, en waarin de leefbaarheid van de aarde geen aandacht verdient. Gevestigd links, zoals de PvdA, heeft verloren omdat ze dit electoraat voor zich heeft proberen te winnen. Een contradictie in terminus, want ze zijn onverenigbaar met linkse waarden. Linkse waarden stroken niet met etnische en klasse hegemonie omdat deze per definitie indruisen tegen sociale gelijkheid.
Om een machtig blok te vormen zal links dus sympathie moeten kweken onder een veel breder electoraat. Een electoraat dat trouwens volwaardig onderdeel van de samenleving is (al is ze niet zo behandeld). Zo zullen ook zij eindelijk worden gehoord die in het debat volledig zijn uitgesloten.
Kortom, de komende strijd van nieuw-links wordt naast een klassenstrijd, ook een culturele strijd: Het is de strijd tussen een pluriforme gelijkwaardige toekomst, versus een competitieve toekomst waarin één machtige groep domineert over alle anderen. Een links dat een gevaar vormt voor rechts, is een links dat gelooft in het collectief: een saamhorige groep mensen die ongeacht kleur, etniciteit, sekse, klasse of religie samen de strijd aangaat voor een radicaal gelijkwaardiger samenleving.
Bernie Sanders, aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, toont dat linkse gevaar. Zodra een diverse groep mensen bij elkaar komt die weigert zich tegen elkaar te laten opzetten en zich daarnaast niet laat sturen door het grote geld, ontstaat een effectieve politieke beweging. Het is dus niet verassend dat het grootkapitaal in Amerika volledig in paniek raakt. De bekende complottheorieën worden verspreid: Bernie is een communist, Bernie wil de grenzen wagenwijd openzetten, enzovoort.
Het is belangrijk te vermelden dat de diversiteit binnen de politieke beweging van Bernie Sanders niet enkel lip-service is, zoals we dat kennen in eigen land. Vergelijkbaar met de oude Democrats in Amerika, bedrijft onze gevestigde politiek een beleid van woorden maar geen daden: men is tegen racisme, maar doet niets aan structureel racisme (bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt). Men is vóór de werkende man en vrouw, maar privatiseert de ene publieke noodzakelijkheid (bijvoorbeeld zorgverzekering) na de andere. Bovendien, en dit is wellicht belangrijker, de gevestigde linkse partijen weigeren zich te diversifiëren boven het glazen plafond: je mag als minderheid best in de partij, maar je blijft onderaan de pikorde en wordt er na één kritische noot uitgebonjourd. Jawel, dit is oud-links, een homogene elitaire club semi-neoliberale politici in het pluche, en dat zal ze blijven.
Voor een divers Nederland waarin de stemlozen eindelijk een stem krijgen, is geen plaats voor diversiteit aan de bodem. Enkel met slagkracht boven het glazen plafond, zal links transformeren in een succesvolle politieke stroming voor een pluriforme, gelijkwaardige toekomst.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.